بررسی دایره شمول قاعده تلف مبیع قبل از قبض در فقه و حقوق ایران

در بیع به مجرد وقوع بایع مالک ثمن و مشتری مالک مبیع می باشد، اما مطابق قاعده تلف مبیع قبل از قبض، اگر مبیع نزد بایع تلف شود، از مال بایع تلف شده، نه از ملک مشتری، هرچند که مشتری از زمان تحقق بیع مالک مبیع شناخته می شود. مالکیت مبیع در اثر عقد به خریدار منتقل می گردد ولی ضمان معاوضی همچنان بر عهده فروشنده باقی می ماند تا تسلیم انجام شود. قبل از تسلیم اگر مبیعی تلف گردد فروشنده باید ثمنی را که در برابر مال تلف شده گرفته است به خریدار پس دهد، وجود خیار باعث می شود تا با تسلیم نیز ضمان از بین نرود و بنا براین وجود خیار در عقد بیع باعث می شود که حتی با وجود تسلیم نیز ضمان بایع نسبت به تلف از بین نرود. این پژوهش، درصدد آن است، که مفهوم این قاعده، تلف مبیع قبل از قبض چیست و دایره شمول آن در فقه و حقوق ایران چگونه است؟ این پژوهش به این نتایج دست یافت، اگر مبیع بعد از انعقاد معامله وقبل از قبض مشتری تلف شود، بیع منفسخ می شود و تلف جزء و تلف وصف صحت مثل تلف کل بر عهده بایع است.

کلیدواژه ها:

عقد بیع ، تلف ، قبض ، فقه ، حقوق ایران