تحلیل و بررسی ضمانت اجرای نقض نشانه های جغرافیایی در حقوق ایران با نگاهی به شرایط آن در تجارت بین الملل

نشانه های جغرافیایی که به منشاء جغرافیایی کالا اشاره داشته در قالب کلمات، عبارات، نمادها و علامت های تصویری وجود دارند. اهمیت این نشانه ها به اندازه ای است که در سطح بین المللی موافقت نامه هایی درباره حمایت از آن ها وضع شده است و قوانین داخلی هر کشور نیز به حمایت از این نشانه ها پرداخته است. بدون تردید حمایت از نشانه های جغرافیایی دارای آثار حقوقی است؛ البته حدود حمایت موافقت نامه تریپس از این نشانه ها نسبت به سایر اسناد، بسیار گسترده تر است چرا که حمایت این موافقت نامه از نشانه های جغرافیایی و در مقابل هر نوع رقابت غیر منصفانه ای انجام می گیرد. این نشانه ها دارای منافع اقتصادی زیادی است که بر پایه تئوری اقتصادی اطلاعات و حسن شهرت پایه ریزی شده اند. با گسترش حوزه حمایتی موافقت نامه لیسبون و عضویت ایران در آن و علاوه بر آن موافقت نامه ژنو به عنوان سند مکمل به نشانه های جغرافیایی، کشورهای عضو، متعهد به رعایت حقوق نشانه های جغرافیایی در کلیه کشورهای طرف موافقت نامه خواهد بود. از نشانه های جغرافیایی در قانون ایران نیز با قانون حمایت از نشانه های جغرافیایی مصوب ۳۱۳۱، حمایت صورت گرفت اما بدون تردید، در کنار آن ثبت و حمایت به موقع از محصولات ایرانی در کشور، قادر خواهد بود موجبات حمایت از این محصولات را در سطوح بین المللی ایجاد نماید، چرا که ثبت حمایت از محصولات در کنوانسیون پاریس، موافقت نامه مادرید و لیسبون و موافقت نامه ژنو ۳۱۳۲ نیاز به حمایت و ثبت اولیه این محصولات در مراجع و نهادهای ملی دارد.

کلیدواژه ها:

نشانه های جغرافیایی ، نشانه ، موافقت نامه لیسبون ۳۵۲۳ ، معاهده ژنو