شیوه های جایگزین حل و فصل اختلاف(ای.دی.آر)

اختلافات از واقعیات زندگی بشری است. افزایش جمعیت، در کنار گسترش شهرنشینی، تحول سریع علوم و فنون و ورود صنایع و تولیدات جدید و جهانی شدن، از جمله عوامل مهمی بوده است که اختلافات را بیشتر و در عین حال پیچیده تر از قبل گردانیده است. با افزایش اختلافات، حل و فصل آنها از طریق نظام قضایی دولتی، گذشته از اینکه هزینه زیادی را بر دولتها تحمیل می کند، منجر به تراکم کار و انباشته شدن پرونده ها در دادگاههای دادگستری می گردد. گاه نیز روابط کاری و ارتباطات آینده طرفین ایجاب می کند که اختلافات طرفین در یک محیط دوستانه و توام با همکاری و تفاهم حل و فصل شود. این عوامل و دلایل متعدد دیگر سبب شده است که روز به روز به تمایل اشخاص به حل و فصل اختلافات خود از طریق شیوه های غیر رسمی و غیر دولتی افزوده گردد. داوری، میانجی گری، سازش و مذاکره، از مهمترین این شیوه ها می باشد. سوال اصلی تحقیق این است که مزایای استفاده از این شیوه های جایگزین، نسبت به رسیدگی های قضایی چیست؟ مقاله حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی و با استفاده از روش کتابخانه ای انجام شده است. یافته ها بیانگر آن است اختلافات در شیوه های جایگزین حل و فصل اختلاف در خارج از دادگاه های دولتی و به صورت دوستانه، خصوصی و محرمانه حل و فصل می گردند. نتایج نشان می دهد در ایران، شیوه های جایگزین حل و فصل اختلاف، نقش مهمی ندارند و بیشتر افراد جهت حل و فصل اختلافات خود دادگاه ها را انتخاب می کنند. راهکار اصلی، تصویب قوانین در خصوص شیوه های جایگزین حل و فصل اختلافات است.

کلیدواژه ها:

شیوه های جایگزین حل و فصل اختلاف ، داوری ، میانجی گری ، سازش