شهادت شهود و ارزش اثباتی آن در دعاوی

در حقوق اسلام، شهادت یکی از مهمترین دلایل اثبات دعواست که هم در امور مدنی و هم در امور کیفری کاربرد داشته و تقریبا در تمام نظام های حقوقی دنیا پذیرفته شده است. شهادت شهود از ادله ای است که در صورت وجود شرایط شرعی و قانونی، سبب اثبات موضوع دعوا می شود. شهادت برای اینکه دارای ارزش اثباتی در دعاوی باشد، بایستی دارای شرایط لازم باشد. سوال اصلی این تحقیق آن است که تا چه میزان ارزش اثباتی شهادت در قوانین ایران به عنوان طریق اثبات دعوا، پذیرفته شده است؟ و آیا استناد به شهادت شهود در مسیر رسیدن به حقیقت، دارای جنبه طریقیت است یا موضوعیت دارد. مقاله حاضر از نوع توصیفی-تحلیلی و با استفاده از روش کتابخانه ای انجام شده است. یافته ها بیانگر آن است که در حقوق ایران، شهادت به ویژه در حقوق کیفری به عنوان اصلی ترین دلیل اثبات دعوا شناخته شده است. نتایج نشان می دهد اگر تعداد و اوصاف شهود مطابق قانون برقرار باشد، شهادت دلیلی قانونی است و اگر تعداد و اوصاف شهود مطابق قانون برقرار نباشد، شهادت به نوعی، اماره قضایی است. قانونگذار در قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۹۳۲ به صراحت علم قاضی را مقدم تر از سایر ادله، حتی ادله شرعی دانسته است.

کلیدواژه ها:

شهادت شهود ، ادله اثبات ، حقوق مدنی ، حقوق کیفری