ملازمه حق بر پایداری اقلیمی و سیاست گذاری اقلیمی، التزامی بر استیلاء بحران تغییرات آب و هوایی

فقدان سیاست گذاری اجرایی و اثربخش در حوزه مقابله با تغییرات آب و هوایی، یکی از خلاء های قابل اهتمام در نظام حقوق بین الملل محسوب می شود. عدم توفیق سلسله نشست های آب و هوایی سازمان ملل متحد در سه دهه اخیر، موید سیاست گذاری کم بهره، به واسطه فقدان عدم بهره برداری تدقیق شده از ساز و کارهای مبتنی بر رویکرد حق بر پایداری اقلیمی در تحقق عدالت اقلیمی از سوی تابعان حقوق بین الملل محسوب می شود. این مطالعه با طرح این سوال که، تکوین ساز و کارهای حقوقی مبتنی بر رویکرد حق بر پایداری اقلیمی به چه میزان در اکتساب به سیاست گذاری اقلیمی موفق و قابل اجرا، موثر خواهد بود؟ سازماندهی تحقیق را در دو فاز عملیاتی و تحقیقاتی طرح ریزی نموده است. در فاز نخست، برای افزایش آگاهی تیم تحقیق اسناد و متون حقوق بین الملل محیط زیست در حوزه تغییرات آب و هوایی بررسی می گردد. در فاز دوم، برای دستیابی به نتایج کمی تحقیق در جهت استیلاء بر بحران تغییرات آب و هوایی از نظرسنجی خبرگان یا دکترین حقوقی بهره برداری لازم به عمل آمد. امید است، نتایج این مطالعه، رهیافتی بر استیلاء بحران تغییرات آب و هوایی و تحقق عدالت اقلیمی در سطح جامعه بین الملل باشد.

کلیدواژه ها:

حقوق بین الملل محیط زیست ، سیاست گذاری اقلیمی ، حق بر پایداری اقلیمی ، عدالت اقلیمی