سبک های تدریس معلمان و پیامدهای آن بر یادگیری شناختی و انگیزشی دانش آموزان

سبک تدریس معلمان یکی از مولفه های کلیدی در تعیین کیفیت یادگیری دانش آموزان و شکل گیری تجربه آموزشی آنان است. پژوهش حاضر با هدف تحلیل نقش سبک های مختلف تدریس در ارتقاء یادگیری شناختی، انگیزشی و اجتماعی دانش آموزان انجام شده است. با بهره گیری از روش تحقیق کتابخانه ای، منابع علمی معتبر داخلی و خارجی مورد بررسی قرار گرفتند تا تاثیر رویکردهای آموزشی معلمان بر فرآیند یادگیری دانش آموزان تبیین شود.یافته ها نشان می دهند که سبک های تدریس فعال، مشارکتی و دانش آموزمحور بیشترین اثربخشی را در ارتقاء انگیزه، درک مفهومی و تعاملات کلاسی دارند. در مقابل، سبک های سنتی و معلم محور اغلب با یادگیری سطحی، کاهش مشارکت و افت انگیزه همراه هستند. همچنین، تطابق سبک تدریس با ویژگی های فردی دانش آموزان نقش مهمی در بهبود عملکرد تحصیلی و افزایش احساس تعلق آنان به محیط آموزشی دارد.نتایج این پژوهش می تواند به معلمان، مدیران آموزشی و سیاست گذاران کمک کند تا با انتخاب و به کارگیری سبک های تدریس موثر، زمینه ساز یادگیری عمیق تر، مشارکت فعال تر و عدالت آموزشی بیشتر در مدارس شوند.

کلیدواژه ها:

سبک تدریس ، یادگیری دانش آموزان ، تدریس فعال ، تدریس سنتی ، آموزش مشارکتی