یادگیری مبتنی بر کاوش در کلاس درس

یادگیری مبتنی بر کاوش (Inquiry-Based Learning) به عنوان یک رویکرد پداگوژیکی دانش آموز-محور، در دهه های اخیر توجه بسیاری از متخصصان تعلیم و تربیت را به خود جلب کرده است. این رویکرد که ریشه در فلسفه تربیتی جان دیویی دارد و بر نظریه های ساخت گرایی استوار است، به دانش آموزان این امکان را می دهد که به جای دریافت منفعلانه اطلاعات، به صورت فعال در فرآیند یادگیری مشارکت کرده و دانش خود را از طریق طرح پرسش، جمع آوری داده ها، تحلیل اطلاعات و استنتاج به دست آورند. هدف این مقاله، بررسی جامع ابعاد مختلف یادگیری مبتنی بر کاوش، از جمله مبانی نظری، انواع، راهکارهای عملی برای پیاده سازی موفق آن در کلاس درس و همچنین چالش های پیش رو است. همچنین، با تاکید بر لزوم انطباق این رویکرد با بستر فرهنگی و آموزشی ایران، به بررسی دیدگاه محققان ایرانی در این زمینه پرداخته و راه های ممکن برای گسترش آن در نظام آموزشی کشور را مورد بحث قرار می دهد. نتایج نشان می دهد که یادگیری مبتنی بر کاوش نه تنها مهارت های شناختی مانند تفکر انتقادی و حل مسئله را تقویت می کند، بلکه به توسعه مهارت های فراشناختی و همچنین مهارت های نرم مانند همکاری و ارتباط موثر نیز منجر می شود. با وجود مزایای متعدد، اجرای موفق این رویکرد نیازمند تغییر در نقش معلم، طراحی دقیق فعالیت ها و فراهم سازی منابع لازم است..

کلیدواژه ها:

یادگیری مبتنی بر کاوش ، ساخت گرایی ، تفکر انتقادی ، حل مسئله ، آموزش و پرورش