تاثیر آموزش مشارکتی بین نسلی (دانش آموزان و سالمندان) بر مهارت های اجتماعی و هیجانی

آموزش مشارکتی بین نسلی، به ویژه تعامل مستقیم دانش آموزان با سالمندان، یکی از رویکردهای نوین در تربیت مهارت های اجتماعی و هیجانی به شمار می رود. این نوع آموزش با ایجاد فرصت های تبادل تجربه و دانش میان نسل ها، باعث تقویت مهارت هایی همچون همدلی، همکاری، ارتباط موثر و مدیریت هیجانات در دانش آموزان می شود و همزمان سالمندان را نیز از نظر روانی و اجتماعی تقویت می کند. مطالعات نشان می دهند که تعاملات بین نسلی، به ویژه در محیط های آموزشی، می تواند اعتماد به نفس و عزت نفس دانش آموزان را افزایش داده و توانایی آن ها در حل مسائل اجتماعی را ارتقا دهد. از سوی دیگر، مشارکت سالمندان در فرآیند آموزش، نه تنها موجب کاهش احساس تنهایی و افزایش رضایت از زندگی آنان می شود، بلکه به انتقال تجربیات ارزشمند زندگی به نسل جوان کمک می کند و ارزش های فرهنگی و اجتماعی جامعه را تقویت می کند. این رویکرد با ایجاد فرصت های عملی برای همکاری و یادگیری مشترک، باعث افزایش مهارت های هیجانی مانند کنترل خشم، مدیریت استرس و بروز احساسات مثبت می شود و توانایی دانش آموزان در تعاملات اجتماعی را بهبود می بخشد.

کلیدواژه ها:

: آموزش مشارکتی بین نسلی ، مهارت اجتماعی ، مهارت هیجانی ، تعامل نسل ها ، سالمندان ، دانش آموزان ، همدلی ، همکاری