تجربه یک معلم ابتدایی در مواجهه با دانش آموز معلول: گامی به سوی آموزش فراگیر در مدرسه روستایی

این روایت پژوهی با هدف بازنمایی تجربه زیسته یک معلم ابتدایی در یکی از روستاهای محروم استان خراسان رضوی تدوین شده است. در این روایت، مسئله اصلی حضور یک دانش آموز دارای معلولیت جسمی در کلاس درس و چالش های مربوط به آن مورد توجه قرار گرفته است. معلم در جریان تدریس متوجه می شود که دانش آموز به دلیل مشکل حرکتی و کمبود امکانات حاضر به حضور پای تخته نیست. با پیگیری و بررسی، ریشه مشکل روشن شده و با همکاری مدیر مدرسه، انجمن اولیا و مربیان و مردم روستا یک دستگاه ویلچر برای او تهیه می شود. این اقدام علاوه بر رفع مشکل رفت وآمد دانش آموز، پیامدهای مثبت متعددی از جمله افزایش اعتماد به نفس فرد معلول، تقویت روحیه تعاون و همکاری در میان سایر دانش آموزان، کاهش نگاه ترحم آمیز و فراهم شدن زمینه حضور موثرتر وی در فرایند یادگیری را به همراه داشته است. یافته های این روایت نشان می دهد که حمایت جمعی از دانش آموزان دارای نیاز ویژه می تواند ضمن ارتقای کیفیت آموزش، به همبستگی اجتماعی و ارتقای فرهنگ مدرسه نیز بینجامد. این تجربه همچنین بر نقش موثر معلم در شناسایی مشکلات پنهان دانش آموزان و تلاش برای رفع آن ها تاکید دارد و می تواند به عنوان الگویی در سیاست های آموزشی مناطق محروم و کم برخوردار به کار گرفته شود.

کلیدواژه ها:

روایت پژوهی ، آموزش ابتدایی ، دانش آموز معلول ، انجمن اولیا و مربیان ، روستا ، اعتماد به نفس ، همکاری اجتماعی