ارتباط آموزش و پرورش با انگیزه و خودکارآمدی تحصیلی

این پژوهش به بررسی ارتباط میان آموزش و پرورش با دو مولفه کلیدی انگیزه و خودکارآمدی تحصیلی می پردازد. انگیزه، به عنوان نیروی محرک یادگیری، و خودکارآمدی، به عنوان باور فردی به توانایی انجام موفق تکالیف، در کیفیت و استمرار فرآیند یادگیری نقش بنیادین دارند. با تحلیل ادبیات نظری و یافته های پژوهش های داخلی و خارجی، نشان داده شد که کیفیت محیط آموزشی، روش های تدریس فعال، برنامه درسی معنادار و انعطاف پذیر، و بازخوردهای توصیفی و به موقع، همگی به ارتقاء این دو متغیر کمک می کنند. همچنین، عوامل فرهنگی–اجتماعی و موانع ساختاری موجود در نظام آموزشی ایران شناسایی و نقش آن ها در تضعیف انگیزه و خودکارآمدی بررسی شد. در ادامه، مجموعه ای از راهکارهای کاربردی از جمله توسعه مهارت های حرفه ای معلمان، بازنگری محتوای درسی، و استفاده از فناوری های نوین ارائه گردید. یافته ها حاکی از آن است که سیاست گذاری های آموزشی مبتنی بر رویکرد حمایتی و انتخاب محور، بیشترین اثر مثبت را بر تقویت انگیزه و خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان دارند.

کلیدواژه ها:

آموزش و پرورش ، انگیزه تحصیلی ، خودکارآمدی تحصیلی