معلم تسهیل گر در آموزش آینده/

مقاله حاضر به بررسی نقش حیاتی معلم تسهیل گر در نظام آموزشی آینده می پردازد، با تاکید بر ضرورت گذار از پارادایم سنتی معلم محور به رویکرد یادگیرنده محور در قرن بیست ویکم. در این دوران که با انفجار اطلاعات، تغییرات سریع شغلی، و پیچیدگی های اجتماعی و فناورانه همراه است، تربیت نسلی با مهارت های تفکر انتقادی، حل مسئله، خلاقیت، همکاری و سواد دیجیتال از اهمیت بالایی برخوردار است. معلم تسهیل گر به عنوان راهنما، مربی، و سازمان دهنده محیط یادگیری عمل می کند و با به کارگیری رویکردهای پداگوژیک نوین نظیر یادگیری فعال، پروژه محور، مبتنی بر پرسش، شخصی سازی شده و مبتنی بر شایستگی، دانش آموزان را به سمت یادگیری عمیق و پایدار سوق می دهد. یکپارچه سازی موثر فناوری های نوین، از پلتفرم های آنلاین تا هوش مصنوعی، نیز از ابزارهای کلیدی معلم تسهیل گر برای غنی سازی تجربه های یادگیری است. در ادامه، چالش ها و فرصت های پیش روی این نقش در نظام آموزشی ایران، از جمله مقاومت در برابر تغییر، کمبود آموزش های هدفمند، و زیرساخت های نامناسب، در کنار پتانسیل بالای نیروی انسانی و همسویی با سند تحول بنیادین آموزش و پرورش مورد تحلیل قرار می گیرد. این مقاله نشان می دهد که معلم تسهیل گر با پرورش مهارت های زندگی و افزایش خودراهبری و مسئولیت پذیری در دانش آموزان، تاثیر عمیقی بر رشد همه جانبه آن ها دارد و برای تحقق چشم انداز آموزش آینده در ایران، سرمایه گذاری بر تربیت و توسعه حرفه ای این معلمان ضروری است.

کلیدواژه ها:

معلم تسهیل گر ، آموزش آینده ، یادگیری فعال ، سواد دیجیتال ، مهارت های قرن ۲۱ ، سند تحول بنیادین آموزش و پرورش ، تربیت معلم ، آموزش مبتنی بر شایستگی ، نظام آموزشی ایران.