تاثیر محیط آموزشی بر انگیزه و عملکرد تحصیلی دانش آموزان

این مرور سیستماتیک با بررسی ۷۳ مطالعه تجربی (۱۹۹۰-۲۰۰۹) به ارزیابی اثربخشی مداخلات آموزشی در کشورهای در حال توسعه پرداخته است. یافته ها نشان می دهند که این مداخلات به طور میانگین منجر به افزایش ۹ درصدی نرخ ثبت نام، ۸ درصدی حضور در کلاس و ۷ درصدی پیشرفت تحصیلی شده اند. قوی ترین تاثیرات مربوط به مداخلات ساختاری مانند احداث مدارس جدید (d=۰.۴۴) و برنامه های انتقال وجه نقد مشروط (d=۰.۱۷) بوده است. همچنین، برخلاف نگرانی های موجود، افزایش ثبت نام به کاهش کیفیت یادگیری منجر نشده و بهبودهایی در نمرات ریاضی (d=۰.۱۶) و زبان (d=۰.۱۸) مشاهده شده است. تفاوت های منطقه ای قابل توجه بودند، به طوری که بیشترین اثرات در اروپا و آسیای مرکزی (d=۰.۵۸) و کمترین اثرات در جنوب آسیا (d=۰.۱۱) ثبت شدند. این نتایج بر اهمیت توجه به عوامل زمینه ای در طراحی مداخلات تاکید دارند. همچنین، مقایسه روش های پژوهشی نشان داد که مطالعات تصادفی سازی شده و شبه آزمایشی به نتایج مشابهی (d=۰.۱۶) دست یافته اند. محدودیت های این پژوهش شامل تنوع روش شناختی مطالعات، کمبود داده های هزینه ای و تمرکز بر پیامدهای کوتاه مدت بود. برای پژوهش های آینده، انجام مطالعات طولی، توسعه چارچوب های استاندارد اندازه گیری و تحلیل هزینه-فایده پیشنهاد می شود. پیامدهای سیاستی این مطالعه نشان می دهد که ترکیب مداخلات ساختاری و کیفیتی، همراه با نظارت دقیق و تخصیص منابع پایدار، می تواند اثربخشی برنامه های آموزشی را افزایش دهد. دستیابی به آموزش باکیفیت برای همه نیازمند تعهد سیاسی، سرمایه گذاری مستمر و همکاری بین المللی است. این مرور با ارائه شواهد علمی، چارچوبی برای تصمیم گیری های آتی در حوزه سیاست گذاری آموزشی فراهم می کند.