تاثیر دو نوع برنامه ی تمرین تناوبی شدید بر اینترلوکین-۶ و آیریزین پلاسما در زنان جوان دارای اضافه وزن
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 18
فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_ASP-17-34_011
تاریخ نمایه سازی: 27 مرداد 1404
چکیده مقاله:
زمینه و هدف: با توجه به همه گیری چاقی در سرتاسر جهان و تاثیرات نامطلوب آن بر سلامت، وضعیت جسمانی و روانی افراد مبتلا به چاقی و همچنین پاسخ ترشح سیتوکین ها در واکنش به انقباضات عضلانی و تاثیر آن ها بر کاهش درصد چربی و چاقی، در این مطالعه تاثیر دو نوع تمرین تناوبی شدید بر غلظت اینترلوکین-۶ و آیریزین پلاسما در زنان جوان دارای اضافه وزن بررسی شد.مواد و روش ها: تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی بود. ۳۰ زن ارای اضافه وزن به صورت داوطلبانه در تحقیق حاضر شرکت کردند و به صورت تصادفی به ۲ گروه تمرینی HIIT-۱ (تناوبی شدید ۴ وهله ای ) و HIIT-۲ (تناوبی شدید ۸ وهله ای ) و یک گروه کنترل تقسیم شدند. برنامه تمرین HIIT-۱ شامل۴ وهله فعالیت یک دقیقه ای با حداکثر شدت و ۴ دقیقه پیاده روی ملایم در چهار هفته نخست، ۵ وهله فعالیت یک دقیقه ای با شدت ۸۰ تا ۹۰ درصد ضربان قلب بیشینه و ۴ دقیقه پیاده روی ملایم در هفته های پنجم و ششم و ۶ وهله فعالیت یک دقیقه ای با شدت ۸۰ تا ۹۰ درصد ضربان قلب بیشینه و ۴ دقیقه پیاده روی ملایم در هفته های هفتم و هشتم) بود. برنامه تمرین HIIT-۱ شامل ۸ وهله فعالیت سی ثانیه ای با شدت ۸۰ تا ۹۰ درصد ضربان قلب بیشینه و ۲ دقیقه پیاده روی ملایم در چهار هفته نخست، ۱۰ وهله فعالیت سی ثانیه ای با شدت ۸۰ تا ۹۰ درصد ضربان قلب بیشینه و ۲ دقیقه پیاده روی ملایم در هفته های پنجم و ششم و ۱۲ وهله فعالیت سی ثانیه ای با شدت ۸۰ تا ۹۰ درصد ضربان قلب بیشینه و ۲ دقیقه پیاده روی ملایم در هفته های هفتم و هشتم بود که به مدت ۸ هفته انجام شد. سطوح پلاسمایی اینترلوکین ۶ و آیریزین قبل و پس از تمرین اندازه گیری شد. نتایج: یافته های پژوهش نشان داد هر دو نوع پروتکل تمرینات تناوبی شدید ۴ وهله ای و ۸ وهله ای موجب کاهش معنادار غلظت اینترلوکین-۶ در پس آزمون نسبت به پیش آزمون شد (P<۰.۰۵) اما بین دو نوع تمرین HIIT تفاوت معناداری مشاهده نشد. همچنین تمرینات تناوبی شدید ۴ وهله ای و ۸ وهله ای موجب افزایش معنادار غلظت آیریزین پلاسما در پس آزمون نسبت به پیش آزمون شد (P<۰.۰۵) ، اما بین دو نوع تمرین HIIT تفاوت معناداری در سطح آیریزین مشاهده نشد.نتیجه گیری: به طور کلی می توان گفت با توجه به نتایج به دست آمده از دو نوع پروتکل تمرینات تناوبی شدید ۴ وهله ای و ۸ وهله ای بر سطوح اینترلوکین-۶ و آیریزین پلاسمایی در زنان مبتلا به اضافه وزن اثر داشته و می توانند نقش موثری را در کاهش وزن در این افراد داشته باشند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
علی اصغر رواسی
استاد گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
پریسا پورنعمتی
استادیار گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
سامسون سرابی
دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :