اثر حاد اعمال محدودیت جریان خون، کشش ایستا و پویا در زمان استراحت بین نوبت های یک جلسه فعالیت مقاومتی بر سطوح هورمون رشد، اسید لاکتیک و نیتریک اکساید در مردان تمرین کرده

اهداف: در پژوهش حاضر اثر حاد محدودیت جریان­خون (BFR) کشش ایستا (SS) و پویا (DS) بین نوبت های یک جلسه فعالیت­مقاومتی بر سطوح هورمون رشد (GH)، اسیدلاکتیک (LA) و نیتریک اکساید (NO) در مردان تمرین­کرده بررسی شد.روش مطالعه: ۲۸ ورزشکار با حداقل یک سال تمرین­مقاومتی منظم (سن ۱±۲۸/۲۲ سال، BMI ۷۲±۱/۲۳ kg/m۲ و درصد چربی ۶/۰/۱۵±/۱۳) داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند و به صورت تصادفی به ۴ گروه، BFR (۱RM %۳۰)، SS (۱RM %۷۵)، DS (۱RM %۷۵) و فعالیت مقاومتی سنتی (TRE) (۱RM %۷۵) تقسیم شدند. فعالیت مقاومتی (حرکت جلو ران دستگاه به صورت یک طرفه) شامل اجرای یک نوبت ۳۰ تکراری و سپس ۳ نوبت ۱۵ تکرار برای گروه BFR و ۴ نوبت ۱۵ تکراری برای سایر گروه ها در نظر گرفته شد. زمان استراحت بین نوبت ها برای BFR۶۰ ثانیه و برای سه گروه دیگر ۹۰ ثانیه در نظر گرفته شد. گروه­های SS و DS بلافاصله بعد از حرکت بمدت ۶۰ ثانیه روی همان پا کشش و گروه BFR محدودیت جریان خون را اعمال کردند. سطوح سرمی هورمون رشد، لاکتات و نیتریک اکساید قبل و بلافاصله بعد از جلسات ورزشی اندازه گیری شد.یافته ­ها: هر چهار نوع فعالیت موجب افزایش معنی دار GH، AL و NO بلافاصله پس از فعالیت شد (۰۰۱/۰ P =). بین گروه ها هیچ تفاوت معناداری مشاهده نشد.نتیجه گیری: بر اساس یافته های حاضر استفاده از BFR یا انواع کشش (SS و DS) در فواصل استراحتی حداقل در یک حرکت و به صورت یکطرفه احتمالا نسبت به استراحت غیر فعال در تمرینات سنتی برتری ندارند.

کلیدواژه ها:

محدودیت جریان خون ، کشش ، لاکتات ، نیتریک اکساید ، هورمون رشد