تاثیر تمرین تناوبی با شدت بالا در شرایط نورموکسی و هایپوکسی بر بیان ژن های دخیل در میتوفاژی کبد موشهای نر ویستار تحت رژیم غذایی پرچرب

اهداف: مصرف رژیم غذایی پرچرب منجر به اختلال در عملکرد میتوکندری کبد و بروز اختلالات کبد چرب می­ شود و میتوفاژی که در حذف میتوکندری­های آسیب دیده نقش دارد احتمالا بتواند در بهبود کبد چرب غیرالکلی موثر باشد. هدف از پژوهش حاضر، تعیین اثر تغذیه، تمرین و هایپوکسی بر میتوفاژی کبد در موش صحرایی نر ویستار بود.روش مطالعه: ۳۲ سر موش صحرایی نر به­ طور تصادفی به چهار گروه ۸تایی شامل گروه­های رژیم غذایی نرمال (ND)، رژیم غذایی پرچرب (HFD)، رژیم غذایی پرچرب و تمرین در شرایط نورموکسی (HFD-HIIT)، رژیم غذایی پرچرب و تمرین در شرایط هایپوکسی (HFD-HHIIT) تقسیم شدند. پس از تعیین حداکثر سرعت هوازی (MAV) در شرایط نورموکسی (ارتفاع حدود ۵۰ متر) و هایپوکسی-هیپوباریک (ارتفاع حدود ۳۰۰۰ متر)، پروتکلHIIT به مدت ۱۲ هفته و ۳ جلسه در هفته اجرا شد که شامل اجرای ۳ تا ۸ مرحله فعالیت ۴ دقیقه ­ای با شدتی معادل ۸۰ تا ۹۳ درصد MAV و با دوره­ های استراحت فعال ۲ دقیقه­ ای با شدت ۵۰ درصد MAV بود. در پایان، سطوح بیان ژن­های HIF-۱α، Parkin وFundc۱ به روش RT-PCR اندازه­ گیری شد..یافته ­ها: بیان ژن­های Parkin وFundc۱ در دو گروه HFD+HIIT و HFD+HHIIT نسبت به  HFD افزایش معنی­ داری داشت (۰/۰۵≥P). همچنین، بیان این دو ژن در گروه HFD-HHIIT افزایش معنی­ داری نسبت به گروه HFD-HIIT نشان داد (۰/۰۵≥P). محتوای چربی کبدی و بیان ژن­ HIF-۱α در دو گروه HFD-HIIT و HFD-HHIIT نسبت به HFD کاهش معنی­ داری را نشان داد (۰/۰۵≥P).نتیجه گیری: به­ نظر می­ رسد، تمرین در شرایط هایپوکسی در مقایسه با  نورموکسی تاثیر مازادی بر افزایش میتوفاژی کبد و به ­دنبال آن کنترل محتوای چربی کبدی دارد.

کلیدواژه ها:

تمرین تناوبی با شدت بالا ، هایپوکسی ، میتوفاژی ، کبد چرب غیر الکلی ، رژیم غذایی پرچرب