تاثیر تمرین تناوبی سرعتی بر تراکم استخوان موش های صحرایی نر

اهداف: اگرچه فعالیت ورزشی فواید غیرقابل انکاری بر سلامت استخوان دارد اما تاثیر فعالیت های ورزشی شدید و پرسرعت بر شکل­گیری و سلامت استخوان هنوز به درستی شناخته نشده است. با توجه به اینکه کمبود وقت یکی از دلایل اساسی عدم اقبال عمومی به انجام فعالیت بدنی منظم است؛ لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر تمرین تناوبی سرعتی و کوتاه بر تراکم استخوان و شاخص های سرمی مرتبط انجام شد.روش مطالعه: در این پژوهش تجربی ۱۲سر موش صحرایی نر بطور تصادفی به دو گروه مساوی (۶=n) کنترل و تمرین تناوبی سرعتی تقسیم شدند. موش­های گروه تمرین هشت هفته برنامه تمرین متشکل از ۵-۷ تکرار دویدن سرعتی (۴۰-۷۰ متر در دقیقه) با یک دقیقه استراحت بین تکرارها را اجرا کردند. ۴۸ساعت پس از آخرین جلسه تمرین حیوانات بی­هوش و خون­گیری مستقیم از قلب و نمونه­برداری بافت استخوان ران برای سنجش متغیرهای متغیرهای پژوهش انجام شد. تحلیل آماری با استفاده از آزمون تی مستقل در سطح آلفای ۰۵/۰ انجام شد. یافته­ ها: نشان داد میانگین درصد تراکم استخوان ران گروه تمرین نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری بیشتر است (, ۰۰۱/۰>p، ۶۳/۱۰= (۱۰) t). همچنین، تمرین سرعتی منجر به افزایش معنی­دار سطح آلکالین فسفاتاز (۰۰۱/۰>p ,۲۱/۲۴= (۱۰) t)، کلسیم (۰۰۱/۰˂ p ,۱۲/۸= (۱۰)t) و فسفر سرمی (۰۴/۰= p ,۳۷/۲= (۱۰)t) رت­ها در مقایسه با گروه کنترل شد.نتیجه گیری: تمرین تناوبی سرعتی می تواند، مثل دیگر روش های فعالیت بدنی، با وجود صرف زمان کمتر و بدون خستگی قابل توجه، محرک فعالیتی مناسبی برای افزایش درصد تراکم بافت استخوان و شاخص های سرمی آن؛ یعنی فسفر، کلسیم و آلکالاین فسفاتاز  در موش آزمایشگاهی بزرگ شود.

کلیدواژه ها:

تمرین تناوبی شدید ، متابولیسم استخوان ، آلکالین فسفاتاز ، موش صحرایی