اثر تمرینات مقاومتی و تناوبی با شدت بالا بر بیان ژنهای PPAR-α، PPAR-β/δ و PPAR-γ در بافت کبد موش های صحرایی نر نژاد ویستار

اهداف: کبد در متابولیسم انرژی تحت تاثیر عوامل مختلفی از جمله گیرنده های فعال شده توسط تکثیرکننده ی پراکسی زوم (PPARs) قرار دارد. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثرات تمرین مقاومتی و تناوبی شدید بر بیان PPAR-α، PPAR-β/δ و PPAR-γ در بافت کبد موش های صحرایی نر نژاد ویستار بود.روش مطالعه: ۱۵ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار (۲۵ ± ۲۵۰ گرم)  و سن هشت هفته به سه گروه تمرین مقاومتی، تمرین تناوبی با شدت بالا و کنترل تقسیم شدند. گروه تمرین مقاومتی تمرین را هر هفته ۳ جلسه به مدت ۸ هفته با استفاده از نردبانی به ارتفاع ۱ متر با ۲۶ پله و با شدت ۵۰ تا ۱۰۰ درصد از حداکثر ظرفیت حمل وزنه انجام دادند. گروه تمرین تناوبی دویدن با شدت بالا (شش دوره ۴ دقیقه ای با شدت ۸۵ تا ۹۵ درصد از حداکثر مصرف اکسیژن، همراه با ۳ دقیقه استراحت فعال بین هر دوره با شدت ۴۰ تا ۵۰ درصد از حداکثر اکسیژن مصرفی بر روی نوارگردان ) را به مدت ۸ هفته و ۵ جلسه در هفته انجام دادند. بیان ژن هایPPAR-α، PPAR-β/δ و PPAR-γ با روشReal Time PCR در بافت کبد اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل یافته ها با آزمون تحلیل واریانس یک­راهه صورت گرفت.یافته ­ها: آزمون تحلیل واریانس نشان داد که میانگین سطوح بیان هیچ­یک از ژن­های PPAR-α (۰۵/۰=۲η ،۷/۰=P ،۳/۰=)F)، PPAR-γ (۱۰/۰=۲η ،۵/۰=P ،۶/۰=F) و PPAR-β/δ (۱۴/۰=۲η ،۳/۰=P ،۰۱/۱=F)  در بافت کبد موش­های سه گروه کنترل، تمرین مقاومتی و تمرین تناوبی شدید، تفاوت معناداری با یکدیگر ندارد.نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که هشت هفته تمرین مقاومتی و تناوبی شدید تاثیر معناداری بر بیان ژن هایPPAR-α، PPAR-β/δ و PPAR-γ در بافت کبد نداشت که این موضوع بر پیچیدگی تنظیم متابولیسم انرژی در کبد تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

گیرنده های فعال شونده پروکسیزوم (PPARs) ، متابولیسم کبد ، تمرین مقاومتی ، تمرین تناوبی با شدت بالا