مدیریت مالی و سرمایه گذاری در عصر هوش مصنوعی: واکاوای مکانیسم های روانشناختی درد پرداخت، حسابداری ذهنی و فرسایش سواد مالی

در حالی که هوش مصنوعی (AI) به طور فزاینده ای به عنوان ابزاری برای توانمندسازی مالی و بهبود رفاه اقتصادی معرفی می شود، این فناوری به مثابه یک «معمار انتخاب» قدرتمند عمل می کند که می تواند به طور نامحسوس تصمیمات مالی مصرف کنندگان را به سمت نتایج نامطلوب سوق دهد. این مقاله با اتکا به چارچوب مفهومی مدل AI-IMPACT ، به واکاوی اثرات سوء هوش مصنوعی بر تصمیم گیری مالی می پردازد. استدلال اصلی این است که هوش مصنوعی از طریق چهار دگرگونی کلیدی در بازار—افزایش دسترسی، شخصی سازی افراطی، انعطاف پذیری بی سابقه و اتوماسیون فراگیر—محیط تصمیم گیری مالی را بازطراحی می کند. این تغییرات محیطی، به نوبه خود، سه مسیر روانشناختی اصلی را فعال می سازند که رفاه مصرف کننده را تضعیف می کنند: (۱) کاهش نظام مند «درد پرداخت» که منجر به تسهیل خرج کردن و مصرف گرایی می شود؛ (۲) پیچیده سازی و تکه تکه کردن فرآیندهای «حسابداری ذهنی» که به خطاهای بودجه بندی می انجامد؛ و (۳) فرسایش تدریجی «سواد مالی» از طریق واگذاری شناختی به الگوریتم ها. این مقاله نشان می دهد که این سه مکانیسم به صورت هم افزا عمل کرده و یکدیگر را تقویت می کنند و چرخه ای معیوب از کاهش دانش و افزایش آسیب پذیری را به وجود می آورند. در نهایت، پیامدهای این تحلیل برای سیاست گذاری، طراحی اخلاقی هوش مصنوعی و جهت گیری تحقیقات آتی مورد بحث قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، اقتصاد رفتاری ، مدیریت مالی ، سرمایه گذاری ، درد پرداخت.