ارائه راهکارهای کاربردی اولویت دهی به حمل و نقل عمومی، دوچرخه سواری و پیاده روی در شهر یزد

یکی از مسائل مهم در مدیریت شهری سامان دهی به حمل و نقل شهری است. این موضوع بدلیل اثرات مختلف اقتصادی، زیست محیطی، اجتماعی و ... پیچیده و دارای اهمیت است. مسئله حمل و نقل در شهر یزد بواسطه وجود بافت سنتی و ارزشمند در کنار بافت جدید، کم تحرکی مردم و افزایش بیماری ناشی از آن بدلیل افزایش استفاده از وسیله خصوصی و همچنین تضعیف فرهنگ دوچرخه سواری مسئله جدی برای مطالعه می باشد. لذا این تحقیق بدنبال بررسی این مسئله با شناسایی گزینه ها و شاخص های بررسی آن جهت اولویت دهی به راهکاری های کاربردی توسعه حمل و نقل عمومی، دوچرخه سواری و پیاده روی است. روش تحقیق این تحقیق مبتنی بر روش توصیفی - تحلیلی و روش گردآوری داده ها بر پایه روش اسنادی و میدانی است. بعبارت دیگر ابتدا از طریق مطالعه کتابخانه ای (روش اسنادی) و تحلیل کیفی به شناسایی گزینه ها و شاخص ها با استفاده از نرم افزار MAXQDA پرداخته شده است. سپس از طریق مصاحبه گروهی با خبرگان (روش میدانی) نسبت به اولویت دهی آن ها با استفاده از روش AHP و نرم افزار Expert Choice پرداخته شده است. نتایج تحقیق نشان داد از میان ۸ راهکار کاربردی (احیاء دوچرخه سواری، ترویج پیاده روی، ترویج سیستم های مشترک استفاده از خودرو، توسعه مونوریل، توسعه BRT، گسترش تاکسی رانی، ایجاد مترو، گسترش سامانه اتوبوسرانی) و براساس شاخص ها (زیبایی شهری، ایمنی و امنیت، سلامتی، میزان زمان سفر، ترافیک، آلوده کنندگی، نیاز به پارکینگ، هزینه برای مردم، انعطاف پذیری، تناسب با سیاست و فرهنگ شهر، میزان جابجایی مسافر، راحتی و آسایش، دسترس‎پذیری و هزینه برای شهرداری) ایجاد مترو بیشترین اولویت و توسعه BRT کمترین اولویت را داراست.

کلیدواژه ها:

حمل و نقل عمومی ، شهر یزد ، تحلیل کیفی ، AHP ، MAXQDA