تحلیل ترجیحات شهروندان در پذیرش سیستم های خودرواشتراکی ایستگاه محور و شناور در شهر تهران

شهرهای بزرگ در کشورهای در حال توسعه به طور فزاینده ای در حال موتوری شدن هستند. بنابراین، برای مقابله با پیامدهای منفی ناشی از افزایش مالکیت خودرو، راه حل های موثری به عنوان بخشی از یک استراتژی کلی مدیریت تقاضای سفر مورد نیاز است. در اقتصادهای توسعه یافته و نوظهور، تحرک اشتراکی به شکل استفاده از خودروهای اشتراکی به عنوان جایگزینی کم هزینه و از نظر زیست محیطی پایدار برای مالکیت خودرو در حال محبوب شدن است. با این حال، درک ما از عوامل پذیرش و گسترش خودروهای اشتراکی در کشورهای در حال توسعه محدود است. در این مطالعه، ما با بررسی تمایل به استفاده از سیستم های خودرو اشتراکی در حالت های مختلف ایستگاه محور و شناور در میان شهروندان شهر تهران، این خلا را پر می کنیم. با استفاده از مدل سازی معادلات ساختاری، تمایل به استفاده از سیستم های خودرو اشتراکی را بر اساس چارچوبی مدل سازی می کنیم که شامل درک عوامل مختلف تاثیر گذار زمان، هزینه، راحتی، امنیت، محیط زیست و حالات مختلف سیستم های خودرو اشتراکی می باشد. ۳۶۰ پرسشنامه به صورت تصادفی در میان شهروندان شاغل شهر تهران، توزیع شدند. نتایج نشان دادند که عوامل راحتی، زمان، امنیت و هزینه به ترتیب بیشترین تاثیر پذیری مستقیم و عامل نگرانی زیست محیطی تاثیر پذیری غیر مستقیم بر تمایل به استفاده از این سیستم ها را دارند. همچنین تمایل به استفاده از هر دو نوع خدمات خودرو اشتراکی مبتنی بر ایستگاه (۷۸/۳ درصد) و شناور (۷۹/۷ درصد)، بر اساس پیش بینی های انجام شده برمبنای مزایای بیشتر سیستم های شناور وجود دارد.

کلیدواژه ها:

خودرو اشتراکی ایستگاه محور ، خودرواشتراکی شناور ، شهر تهران ، مدلسازی معادلات ساختاری