مطالعه امکان سنجی برقی سازی خط ریلی «تهران – مشهد» بر اساس روش های تحلیل مالی و اقتصادی

شبکه سراسری راه آهن ایران شامل قطارهای باری و مسافری به جز دو قطعه «جلفا – تبریز» و «تبریز - آذرشهر» به مسافتی در حدود ۲۰۴ کیلومتر، با استفاده از لوکوموتیوهای دیزلی کار می کند. پیاده سازی یک سیستم راه آهن برقی دارای مزایای فنی و زیست محیطی متعددی است که می تواند اقتصاد و محیط زیست کشور را متاثر نموده و آثار اجتماعی فراوانی داشته باشد. در پژوهش حاضر به مطالعه امکان سنجی برقی سازی خط ریلی «تهران – مشهد» بر اساس روش هزینه - فایده پرداخته می شود؛ بنابراین محققان به ارائه چارچوبی برای ارزیابی منافع مستقیم و غیرمستقیم این طرح و هزینه های مترتب بر آن می پردازند. نتایج ارزیابی های «هزینه – فایده» در این پژوهش نشان داد که دارای نرخ بازده داخلی تعدیل شده ۱۲ % است که با لحاظ تمامی منابع اختصاص یافته دارای مطلوبیت اقتصادی مناسبی است و با نتایج مطالعات مرتبط با برقی سازی در سایر تحقیقات مطابقت دارد. یافته های تحقیق نشان می دهد که پیاده سازی و بهره برداری از یک خط ریلی جدید می تواند تا ۱۷ درصد هزینه کل حمل ونقل را کاهش دهد. همچنین کاهش بیست درصدی از کل انتشار CO۲ برای مناطق کاشت و برداشت غلات از دیگر دستاوردهای اقتصادی و زیست محیطی مطالعه است که برای تامین مالی و بهره گیری از پتانسیل های بخش خصوصی و عمومی، جذاب و انگیزه بخش به نظر می رسد.

کلیدواژه ها:

برقی سازی ، راه آهن ، روش هزینه-فایده ، خط ریلی تهران - مشهد