برسی نقش اضطراب دیجیتال در کاهش کیفیت روابط بین فردی نوجوانان پس از همه گیری کرونا

با شیوع ویروس کرونا و محدودیت های ناشی از آن، استفاده از فناوری های دیجیتال در میان نوجوانان به شکل چشمگیری افزایش یافت. این تغییر ناگهانی در سبک زندگی موجب شد نوجوانان زمان بیشتری را در فضای مجازی سپری کنند و تعاملات حضوری آن ها کاهش یابد. مطالعات نشان می دهند که استفاده مفرط از اینترنت، شبکه های اجتماعی و ابزارهای دیجیتال می تواند باعث افزایش اضطراب دیجیتال شود و توانایی نوجوانان در مدیریت روابط بین فردی را تحت تاثیر قرار دهد. اضطراب دیجیتال به اضطرابی گفته می شود که فرد هنگام استفاده از فناوری یا در مواجهه با نیاز به پاسخ دهی سریع در فضای مجازی تجربه می کند و این حالت می تواند روابط دوستانه، خانوادگی و اجتماعی را مختل کند. کاهش تعاملات حضوری و وابستگی به ارتباطات مجازی ممکن است مهارت های اجتماعی، همدلی و توانایی حل مسئله نوجوانان را محدود کند و کیفیت روابط بین فردی آن ها را کاهش دهد.عوامل روان شناختی و اجتماعی نیز در این فرآیند نقش دارند و میزان اضطراب دیجیتال را تشدید می کنند. نوجوانانی که به فضای مجازی وابستگی بیشتری دارند، بیشتر در معرض اضطراب دیجیتال هستند و این امر می تواند باعث احساس تنهایی و کاهش کیفیت تعاملات واقعی شود. همچنین، فقدان مهارت های مدیریت زمان و تنظیم استفاده از ابزارهای دیجیتال می تواند تاثیر منفی بر روابط بین فردی بگذارد. پژوهش ها نشان می دهند که والدین و معلمان نقش مهمی در آموزش استفاده متعادل از فناوری دارند و می توانند با ایجاد محدودیت های مناسب و تشویق به فعالیت های حضوری، اثرات منفی اضطراب دیجیتال را کاهش دهند. شناخت این پدیده و پیامدهای آن برای سلامت روان نوجوانان ضروری است تا بتوان راهکارهای موثری برای بهبود کیفیت روابط بین فردی و کاهش وابستگی مفرط به دنیای دیجیتال ارائه داد.

کلیدواژه ها:

اضطراب دیجیتال ، کیفیت ، روابط بین فردی ، نوجوانان ، همه گیری کرونا