تاثیر شیوه های فرزندپروری بر رشد روانی تحصیلی دانش آموزان

رشد همه جانبه کودکان و نوجوانان، به ویژه در ابعاد روانی و تحصیلی، یکی از بنیادی ترین اهداف نظام های تعلیم و تربیت در سراسر جهان به شمار می رود. در این میان، خانواده به عنوان نخستین نهاد اجتماعی و تربیتی، نقشی انکارناپذیر در شکل گیری شخصیت، خودپنداره، انگیزش، و عملکرد تحصیلی فرزندان ایفا می کند. شیوه های فرزندپروری که والدین در تعامل با فرزندان خود به کار می گیرند، از مهم ترین عوامل تاثیرگذار بر مسیر رشد روانی و تحصیلی آنان به شمار می آید. مقاله حاضر با رویکردی مروری، به تحلیل و بررسی پژوهش های داخلی و خارجی انجام شده در حوزه شیوه های فرزندپروری پرداخته و پیامدهای آن ها را بر سلامت روان، عزت نفس، اضطراب، خودکارآمدی، و موفقیت تحصیلی دانش آموزان تحلیل می کند. یافته ها نشان می دهند که شیوه های فرزندپروری مقتدرانه و حمایت گرانه، بیشترین تاثیر مثبت را بر رشد روانی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان دارند، در حالی که سبک های سهل گیرانه، مستبدانه و غفلت ورزانه، با افزایش اختلالات روانی و کاهش انگیزه تحصیلی همراه هستند. این مرور نشان می دهد که توجه به آموزش والدین در زمینه فرزندپروری و تقویت مهارت های ارتباطی آنان می تواند نقش موثری در ارتقای سطح سلامت روان و موفقیت تحصیلی نسل آینده ایفا کند.

کلیدواژه ها:

فرزندپروری ، رشد روانی ، عملکرد تحصیلی ، شیوه های تربیتی ، سلامت روان ، خانواده