سوسیالیسم و آموزش زبان بین المللی بین الملل گرایی پیش و پس از انقلاب

مارکسیست-لنینیست ها همواره بر آن بودند که اقداماتشان باید بر پایه ی نظریه استوار باشد. آنان با باور به این که تکامل تاریخی از قوانین معینی پیروی می کند، همواره کوشیده اند تا سیاست های خود را از منظر نظری توجیه کرده و سازگاری میان نظریه و عمل را نشان دهند. برای درک علل خاموشی جنبش اسپرانتو در اتحاد جماهیر شوروی، پس از دو دهه تحمل رسمی و حتی حمایت های مثبت، می کوشیم رابطه ی میان سوسیالیسم و ایده ی یک زبان بین المللی را مورد تحلیل قرار دهیم. در این زمینه، سه پرسش اساسی مطرح می شود: نخست، آیا می توان ناپدید شدن زبان اسپرانتو در اتحاد شوروی را در چارچوب سنت سوسیالیسم، به ویژه در شکل مارکسیستی آن، تبیین کرد؟ دوم، آیا مبانی نظری سوسیالیسم، توجیهی برای وجود جنبش اسپرانتو ارائه می دهند؟ و سوم، تلاش های اسپرانتودوستان در اتحاد شوروی برای پایه ریزی نظری فعالیت های خود، چه ماهیتی داشت؟