کاربرد رویکرد یادگیری ترکیبی در بهبود عملکرد تحصیلی

یادگیری ترکیبی (Blended Learning) به عنوان رویکردی نوین در عرصه آموزش معاصر، در پاسخ به تغییرات سریع فناوری و نیازهای متنوع یادگیرندگان، شکل گرفته و به یکی از حوزه های پژوهشی پررونق در علوم تربیتی و فناوری آموزشی بدل شده است. این رویکرد با ترکیب نقاط قوت آموزش حضوری شامل تعامل انسانی، بازخورد فوری و پشتیبانی عاطفی با مزایای یادگیری برخط مانند انعطاف پذیری زمانی و مکانی، دسترسی گسترده به منابع چندرسانه ای و امکان یادگیری شخصی سازی شده، محیطی جامع و کارآمد برای یاددهی یادگیری فراهم می کند.تحقیقات نشان می دهند که یادگیری ترکیبی می تواند با ارتقای مهارت های خودتنظیمی، افزایش مشارکت فعال یادگیرندگان، و تقویت انگیزه ی درونی، تاثیر چشمگیری بر بهبود عملکرد تحصیلی داشته باشد افزون بر این، انعطاف ساختاری یادگیری ترکیبی امکان انطباق بهتر برنامه های آموزشی با تفاوت های فردی، سبک های یادگیری متفاوت و شرایط اضطراری مانند همه گیری های جهانی را فراهم کرده است با این حال، این رویکرد بدون چالش نیست. موانعی همچون شکاف دیجیتال، محدودیت های زیرساختی، نیاز به توانمندسازی معلمان در استفاده از فناوری های آموزشی، و مشکلات ارزیابی عملکرد در محیط های یادگیری مختلط از جمله مسائلی هستند که در مسیر پیاده سازی موثر آن باید مورد توجه قرار گیرند در این مقاله، ضمن تبیین چارچوب های نظری و مدل های یادگیری ترکیبی، مزایا و محدودیت های آن تحلیل شده و بر اساس شواهد تجربی داخلی و خارجی، اثرات مستقیم و غیرمستقیم این رویکرد بر عملکرد تحصیلی مورد بررسی قرار می گیرد. نتایج بررسی ها نشان می دهد که با فراهم سازی زیرساخت های فناورانه، آموزش های تخصصی به معلمان، و استفاده از طراحی آموزشی کیفی، یادگیری ترکیبی می تواند با تلفیق تعامل انسانی و ظرفیت های فناوری، به ابزاری کلیدی در ارتقای کیفیت آموزش و دستیابی به موفقیت تحصیلی پایدار تبدیل شود.

کلیدواژه ها:

یادگیری ترکیبی ، عملکرد تحصیلی ، فناوری آموزشی