مطالعه تاثیرجوروانی وعاطفی مدرسه برسلامت روان دانش آموزان

رشد اجتماعی و عاطفی دانش آموزان به عنوان یکی از مولفه های اساسی آموزش و پرورش، نقش مهمی در شکل گیری سلامت روان و بهزیستی روان شناختی ایفا می کند. چارچوب یادگیری اجتماعی–عاطفی (SEL) که توسط CASEL (۲۰۲۰) معرفی شده، نشان می دهد که توسعه مهارت هایی نظیر خودآگاهی، خودمدیریتی، آگاهی اجتماعی و مهارت های ارتباطی می تواند سطوح بالاتری از سازگاری روانی و پیشگیری از مشکلاتی چون اضطراب و افسردگی را به همراه داشته باشد (Jones et al., ۲۰۱۷). همچنین، نظریه یادگیری اجتماعی بندورا (۱۹۸۶) با تاکید بر مشاهده و تعامل در محیط های آموزشی، رشد این مهارت ها را تسهیل کرده و در نهایت به افزایش تاب آوری و تقویت عزت نفس در دانش آموزان منجر می شود (Bandura, ۱۹۸۶). پژوهش های بین المللی (Durlak et al., ۲۰۱۱؛ Taylor et al., ۲۰۱۷) نشان داده اند که ادغام موثر برنامه های رشد اجتماعی و عاطفی در مدارس، سلامت روان دانش آموزان را بهبود بخشیده و عملکرد تحصیلی آنان را نیز ارتقا می دهد. بنابراین، سرمایه گذاری در این برنامه ها می تواند به عنوان راهکاری پیشگیرانه و توسعه بخش در نظام آموزشی مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

رشد اجتماعی ، رشد عاطفی ، سلامت روان ، آموزش وپرورش ، یادگیری اجتماعی–عاطفی