بررسی اثر اجزای سازنده روی عملکرد کاتالیستهای ترکیبی در سنتز مستقیم دی متیل ات از گاز سنتز

دی متیل اتر (DME) یکی از بهترین گزینه ها برای بهره برداری از منابع انرژی فسیلی (بعنوان جایگزینی LPG، سوخت دیزل و ...) است، که می تواند به دو روش مستقیم و غیر مستقیم تولید گردد. به دلیل کمتر بدون قیمت نهایی این ماده در تولیدی به روش مستقیم، این روش بیشتر مورد توجه است. در این روش گاز سنتز روی کاتالیستهای ترکیبی که متشکل از دو بخش سنتزمتانول و آبگیری از متانول است، مستقیما به DME تبدیل می گردد. از مهمترین مزایای این روش افزایش چشمگیر تبدیل CO و به دنبال آن راندمان تولید DME به واسطه ایجاد همکاری مثبت بین واکنشهای درگیر در فرایند به سمت تولید بیشتر، می باشد. تلاشهای زیادی برای اصلاح فرایند و کاتالیستهای آن در حال انجام است. در این تحقیق 9 کاتالیست ترکیبی متفاوت از اختلاط فیزیکی سه نوع کاتالیست صنعتی متانول (ساخت شرکتهای ICI , SusChemi, KMT) و سه نوع کاتالیست آبگیری (H-MFI-90, H-MOR-10, ?? – Alumina) تهیه شده است. کاتالیستهای یاد شده ضمن شناسایی به روشهایی نظیر XRD, XRF, BET در میکروراکتور دوغابی در دمای 240 درجه سانتی گراد و فشار 40bar با دور همزن 1600RPM با خوراک H2/CO/N2=64/32/4 با دبی 1000ml/g car.h تست گردید. بر اساس نتایج حاصل، کاتالیست آبگیر H-MFI-90 به دلیل دارا بودن آلومینوسیلیکات قدرت آبگیری قابل ملاحظه نسبت به دو گونه دیگر دارد. لذا اختلاط H-MFI-90 با کاتالیست های متانول ساز خصوصا KMT,ICI عملکرد خوبی نشان می دهد. کاتالیست ترکیبی H-MFI-90 و ICI بیشترین تبدیل CO در یک گذر برابر 82/8 درصد و بیشترین نرخ تولید DME به اای واحد جرم کاتالیست را دارد.

کلیدواژه ها:

گاز سنتز ، دی متیل اتر ، سنتز مستقیم ، کاتالیستهای ترکیبی