طراحی و توسعه ی مربی مجازی برای اصلاح حرکات و پیشگیری از آسیب های ورزشی با استفاده از بینایی ماشین

رواج تمرینات ورزشی انفرادی و دسترسی محدود به مربیان متخصص، ریسک اجرای نادرست حرکات و بروز آسیب های اسکلتی-عضلانی را به شدت افزایش داده است. این مقاله با هدف ارائه یک چارچوب جامع برای طراحی و ارزیابی “مربی مجازی هوشمند”، به بررسی پتانسیل فناوری بینایی ماشین در ارائه بازخورد اصلاحی آنی می پردازد. روش شناسی این پژوهش مبتنی بر مرور نظام مند مقالات علمی منتشر شده در پایگاه های معتبر طی پنج سال اخیر است که بر توسعه سیستم های تحلیل پوسچر و حرکات ورزشی تمرکز داشته اند. یافته های کلیدی این بررسی نشان می دهد که یک سیستم مربی مجازی موثر از سه لایه فنی-کاربردی تشکیل شده است: ۱) لایه ادراک: استفاده از الگوریتم های تخمین پوسچر برای استخراج نقاط کلیدی بدن از فید ویدئویی. ۲) لایه تحلیل : مقایسه بیومکانیکی زوایا و موقعیت مفاصل کاربر با یک “مدل طلایی” یا مجموعه ای از قوانین بیومکانیکی برای تشخیص خطاها. ۳) لایه تعامل: ارائه بازخورد فوری، قابل فهم و انگیزه بخش از طریق رابط های کاربری صوتی و تصویری (UI/UX). این مقاله نتیجه گیری می کند که مربیان مجازی مبتنی بر بینایی ماشین، توانایی بالقوه برای دموکراتیزه کردن دسترسی به آموزش صحیح ورزشی و کاهش معنادار آسیب های ناشی از تمرینات نادرست را دارند. در نهایت، چالش های موجود در زمینه دقت، پذیرش کاربر و ملاحظات طراحی تجربه کاربری به همراه پیشنهادهای کاربردی برای توسعه دهندگان و پیشنهادهای پژوهشی برای مطالعات آتی به تفصیل مورد بحث قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

مربی مجازی ، بینایی ماشین ، تخمین پوسچر ، اصلاح حرکت ، پیشگیری از آسیب ، بازخورد آنی ، فناوری ورزشی