آسیب شناسی مدارس استعدادهای درخشان(سمپاد) درمقطع متوسطه اول از دید دانش آموزان

آسیب شناسی مدارس همواره در برنامه ریزی و ارتقا فرایندهای آموزشی و پرورشی موثر بوده است؛ بویژه مدارس سمپاد که باهدف تربیت دانش آموزان استعدادهای درخشان و تیزهوش فعالیت می کنند. براین اساس هدف پژوهش حاضر، آسیب شناسی مدارس سمپاد(استعدادهای درخشان) در مقطع متوسطه اول از منظر دانش آموزان مشغول به تحصیل در این مدارس بود. این مطالعه به روش کیفی و با رویکرد پدیدارشناسی انجام شد. جامعه آماری پژوهش، شامل دانش آموزان مدارس استعدادهای درخشان واحد۲ و ۳ مشهد در پایه های هفتم، هشتم و نهم بود که تعداد ۱۹ نفر به عنوان نمونه پژوهش با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند و همچنین اشباع نظری انتخاب شدند. داده های استخراج شده از مصاحبه های نیمه ساختاریافته با استفاده از روش کدگذاری و استخراج مضمون های فرعی و اصلی مورد تحلیل قرار گرفتند. تحلیل داده ها منجر به شناسایی ۶۱کد اولیه، ۲۵ مضمون فرعی و ۶ مضمون اصلی شد. یافته های پژوهش شامل مضامین اصلی «کادر آموزشی و اجرایی مدرسه»، «امکانات مدارس»، «روابط بین فردی»، «مسائل فردی»، «خانواده و اطرافیان» و همچنین «سیاستهای سازمان سمپاد» از جمله آسیب های شناسایی شده از نظر دانش آموزان مشغول به تحصیل در این مدارس بوده اند. نتایج حاصل از این پژوهش می تواند مورد توجه سازمان استعدادهای درخشان و جزء برنامه های اصلاحی مدیران مدارس سمپاد قرار گیرد.