تبیین عوامل توسعه ظرفیت نوآوری در سطح شرکت ها با رویکرد فراترکیب

در دنیای رقابتی امروز، نوآوری به عنوان یک مزیت رقابتی کلیدی برای شرکتها تلقی می شود. مقاله حاضر به بررسی ظرفیت نوآوری و عوامل موثر بر آن در سازمان ها می پردازد و اهمیت توانایی ایجاد، جذب و اجرای نوآوری را در بقا و رشد شرکت ها مورد تاکید قرار می دهد. با توجه به تغییرات جهانی و پیچیدگی های محیط کسب و کار، استراتژی های نوآورانه در سازمان ها به منظور حفظ و کسب مزیت رقابتی مورد نیاز است. بنابراین، این تحقیق با بهره گیری از رویکرد فراترکیب به جمع آوری و تحلیل اطلاعات مربوط به عوامل توسعه ظرفیت نوآوری در شرکت ها پرداخته است. این تحقیق سه قابلیت را به عنوان ابعاد قابلیت نوآوری برشمرده است: قابلیت انسانی، قابلیت ساختاری و قابلیت عملیاتی. بعلاوه دریافته است که ۹ مولفه نقش تعیین کننده ای در شکل گیری این سه قابلیت ایفا نموده اند. در این راستا، نوآوری به عنوان یک فرآیند حیاتی در تغییر و بهبود سازمان ها شناخته می شود. نتایج نشان داده که سازمان هایی که به طرز موثری ظرفیت های نوآوری خود را توسعه می دهند، قادر به پاسخگویی سریع تر به چالش های محیطی و حفظ پیشتازی در صنعت خواهند بود. همچنین، با وجود پژوهش های موجود در ایران که به نوآوری و خلاقیت پرداخته اند، توجه به تعاملات پیچیده بین عوامل موثر بر ظرفیت نوآوری مورد غفلت واقع شد.

کلیدواژه ها:

ظرفیت نوآوری ، رویکرد فراترکیب ، ظرفیت انسانی ، ساختاری ، عملیاتی