بررسی چالش های تامین مسکن قابل استطاعت در بافت های ناکارآمد (مطالعه موردی: منطقه ۱۱ تهران)

تامین مسکن قابل استطاعت یکی از چالش های اساسی در سیاست گذاری شهری، به ویژه در کشورهای در حال توسعه، است. این پژوهش به بررسی مشکلات و ارائه راهکارهای عملی برای تامین مسکن قابل استطاعت در بافت های ناکارآمد شهری با تمرکز بر منطقه ۱۱ تهران پرداخته است. این منطقه به دلیل بافت فرسوده، تراکم جمعیتی بالا، ضعف زیرساخت ها و خدمات، و مشکلات اجتماعی و محیط زیستی، نمونه ای شاخص از چالش های مسکن در بافت های شهری ناکارآمد محسوب می شود. پژوهش حاضر با استفاده از روش تحلیلی-توصیفی و ابزارهای میدانی (پرسشنامه و مصاحبه) انجام شده است. عوامل اقتصادی، از جمله هزینه های بالای مسکن و محدودیت در دسترسی به تسهیلات مالی، یکی از اصلی ترین موانع تامین مسکن مناسب در این منطقه است. همچنین، ضعف حکمرانی، عدم هماهنگی در برنامه های بازآفرینی، و کمبود امکانات عمومی و فضای سبز، کیفیت زندگی را کاهش داده است. برای حل این مشکلات، پژوهش پیشنهاداتی شامل تقویت زیرساخت ها، ارائه تسهیلات مالی، بهبود فرآیندهای نظارتی، اجرای برنامه های بازآفرینی پایدار، و تقویت مشارکت اجتماعی ارائه می دهد. این راهکارها می توانند با ارتقای کیفیت زندگی ساکنان و کاهش آسیب پذیری اجتماعی، به بهبود وضعیت مسکن در منطقه کمک کنند. این مطالعه تاکید می کند که سیاست گذاری موفق در تامین مسکن قابل استطاعت مستلزم رویکردی چندبعدی است که به طور همزمان به مسائل اقتصادی، اجتماعی و محیطی پرداخته و از مشارکت جامعه محلی و همکاری دولت و بخش خصوصی بهره می گیرد.

کلیدواژه ها:

مسکن قابل استطاعت ، بافت های ناکارآمد شهری ، منطقه ۱۱ تهران ، بازآفرینی شهری ، توسعه پایدار مسکن