برنامه ریزی بحران ساز: ارزیابی طرح مجموعه شهری تهران از منظر اهداف توسعه پایدار

توسعه پایدار به عنوان یک رویکرد جامع در مدیریت منابع و برنامه ریزی شهری، به دنبال تحقق تعادل می ان نیازهای اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی است. این مفهوم در دنیای امروز به ویژه در کلانشهرها و مجموعه های شهری، از اهمیت ویژه ای برخوردار است، زیرا چالش های زیست محیطی و اجتماعی ناشی از رشد سریع جمعیت و صنعتی شدن، تهدیدی جدی برای کیفیت زندگی ساکنان به شمار می آید. این مقاله به بررسی و ارزیابی انطباق طرح مجموعه شهری تهران (۲۸۳۱) با اهداف توسعه پایدار می پردازد. با توجه به چالش های زیست محیطی و اجتماعی که تهران با آنها مواجه است، ضروری است که هرگونه برنامه ریزی در خصوص آن در راستای تحقق توسعه پایدار صورت گیرد. برای این منظور، از تکنیک SDG Tool به عنوان یک ابزار آنلاین معتبر، استفاده شده است تا میزان انطباق این طرح با اهداف توسعه پایدار سنجیده شود. نتایج حاصل از این ارزیابی نشان می دهد که انطباق طرح با اهداف توسعه پایدار در سطح قابل قبولی نبوده و در برخی موارد، طرح مذکور به واسطه مکانیابی نادرست صنایع و تمرکز گرایی، به بروز معضلاتی نظیر آلودگی هوا و سایر مشکلات زیست محیطی در تهران دامن زده است. این یافته ها ضرورت بازنگری در رویکردهای برنامه ریزی و اصلاح سیاست های موجود را به منظور دستیابی به توسعه پایدار و بهبود کیفیت زندگی شهروندان در مجموعه شهری تهران نشان می دهد. بدون توجه به اصول توسعه پایدار، برنامه ریزی نه تنها به حل مشکلات موجود کمک نخواهند کرد، بلکه می توانند بحران های جدیدی را نیز ایجاد نمایند.

کلیدواژه ها:

مجموعه شهری تهران ، ارزیابی ، برنامه ریزی ، بحران