از مدینه فاضله تا شهر هوشمند

موضوع توسعه شهرهای هوشمند در برابر شهرهای یوتوپیایی به پیچیدگی و چالش های اساسی در مدیریت شهری می پردازد. شهرهای هوشمند با ترکیب فناوری های دیجیتال و حاکمیت فراگیر، به دنبال بهبود کیفیت زندگی شهری و پایداری هستند، در حالی که شهرهای یوتوپیایی به عنوان آرمان شهرهای ایده آل، با عدالت اجتماعی و خودکفایی شناخته می شوند. این پژوهش با استفاده از روش های تحقیق کتابخانه ای و تحلیل اسناد، نشان می دهد که شهرهای هوشمند با تمرکز بر پایداری و عدالت اجتماعی، می توانند راهکارهای موثرتری برای توسعه شهری ارائه دهند، اما چالش هایی نظیر نابرابری اجتماعی و مسائل اخلاقی پیرامون فناوری نیز باید مد نظر قرار گیرند. پژوهش ها نشان می دهند که با شتاب گیری شهرنشینی، رویکردهای نوآورانه و استفاده از فناوری های مدرن برای تحقق اهداف پایداری و عدالت اجتماعی ضروری است. این در حالی است که انتقاداتی نیز به شهرهای هوشمند وارد است که اغلب به چالش های اجتماعی و اقتصادی توجه کافی ندارند، در آینده، توسعه شهری به توانایی شهرها در انطباق و نوآوری در پاسخ به رشد سریع شهری بستگی خواهد داشت، در حالی که اولویت های پایداری و حاکمیت فراگیر را حفظ می کنند. با پرداختن به نابرابری های اجتماعی و زیست محیطی موجود، سفر از یوتوپیا به شهر هوشمند می تواند به ایجاد محیط های شهری قابل سکونت تر و عادلانه تر برای همه ساکنان منجر شود و با اهداف پایداری جهانی در یک جهان به هم پیوسته تطابق یابد.

کلیدواژه ها:

شهر هوشمند ، مدینه فاضله ، جامعه آرمانی ، یوتوپیا