بهکارگیری راهبرد مزیت گرایی هوشمند در آمایش سرزمین

راهبرد مزیتگرایی هوشمند یکی از جدیدترین راهبردهای سیاست گذاری نوآوری منطقه ای است که بر اساس استعدادها، ظرفیت ها، مزیت های رقابتی و ویژگی های جغرافیایی هر منطقه، استراتژی ها و سیاست هایی را جهت توسعه آن پیشنهاد می دهد. مقاله ی پیش رو با هدف معرفی راهبرد مزیتگرایی هوشمند و به کارگیری آن در برنامه ریزی آمایش سرزمین تدوین شده است. به کارگیری این مفهوم برای اولین بار است که در آمایش سرزمین مطرح می شود. در این مقاله تلاش شده است که ابتدا مفهوم راهبرد مزیتگرایی هوشمند و آمایش سرزمین تعریف شود و سپس، ارتباط و پیوند میان آن ها بیان گردد. نتایج نشان داد، با توجه به اینکه برخی از اهداف آمایش سرزمین مثل تقسیم کار ملی و منطقه ای، دادن نقش و مسئولیت به مناطق، کشف مزیت های منطقه ای، ارتقای کارایی و بازدهی اقتصادی یک فعالیت و فعال سازی یک استعداد یا ظرفیت بالقوه در قلمروهای سرزمینی با اهداف و خروجی های راهبرد مزیتگرایی هوشمند مشترک هستند، از این راهبرد می توان به عنوان ابزاری در برنامه ریزی آمایش سرزمین و تهیه ی اسناد و برنامه های آمایش ملی و منطقه ای استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

آمایش سرزمین ، راهبرد مزیتگرایی هوشمند ، نظام نوآوری منطقه ای