ارزیابی غنای بصری منظر میدان تجریش

منظر شهری به مثابه تصویر روشنی از ادراک شهروندان تعریف شده است. با این حال در طول قرن اخیر، منظر شهری بطور پیاپی و عمدتا به شیوه های نامطلوب تغییر کرده است که محصول توسعه سریع زیرساخت های شهری بوده است. در نتیجه تغییرات بصری، محیطی متفاوت از اندیشه و تصورات کاربران شکل گرفت. هدف این پژوهش، بررسی کیفیت بصری مناظر شهری و در پاسخ به این سوال که میدان تجریش از چه میزان غنای بصری برخوردار است، مواجهای ترکیبی از مطالعات کیفی و کمی روی طرح موجود میدان تجریش انجام داد. نتایج تحلیل پرسشنامه عمومی که با استفاده از روش AHP انجام شد، به همراه مشاهدات میدانی نشان دادند کیفیت بصری در قالب چهار اقدام اصلی کالبد، عملکرد، مبلمان و زیرساخت قابل ارتقاء می باشد و عبارتند از ترکیب بندی عناصر شهری، خصوصیات فیزیکی و عملکردی شبکه های دسترسی پیاده و سواره، عناصر تبلیغاتی، هماهنگی نماهای جدید و سنتی، مدیریت دستفروشان خیابانی، ساماندهی کابل های برق در نمای شهری، مدیریت پسماند و افزایش فضای سبز شهری. همچنین بررسی ها نشان دادند کیفیت بصری در منطقه تجریش بیشتر بر کالبد شهری چون الگوهای کاربری اراضی، مکانیابی عناصر شهری از جمله ایستگاه های خدمات حمل و نقل عمومی متمرکز است. به طور قابل توجهی، این تحقیق دریافت که بین اجزای ساختار شهری همبستگی مثبت وجود دارد و ساختمان سازی بدون در نظر گرفتن دسترسی بصری کاربران به نشانه ها، موجب ازمیان رفتن انسجام بصری و زیبایی شناسی بافت شهری و در نهایت، کاهش تصویرپذیری بافت شهری می شود. یافته های این پژوهش، بینش های ارزشمندی در برنامه ریزی و طراحی مجدد مناطق شهری برای ارتقاء کیفیت بصری محیط مصنوع در اختیار برنامه ریزان و طراحان شهری قرار می دهد.

کلیدواژه ها:

منظر شهری ، کیفیت بصری ، میدان تجریش ، تحلیل سلسله مراتبی