تاثیر خودآگاهی هیجانی معلمان بر انگیزش و مشارکت دانش آموزان

خودآگاهی هیجانی، به عنوان یکی از مولفه های اصلی هوش هیجانی، توانایی فرد در شناخت دقیق هیجان ها، محرک ها، و اثرات آن ها بر رفتار را شامل می شود. در محیط آموزشی، سطح بالای خودآگاهی هیجانی معلمان نقش کلیدی در بهبود انگیزش و مشارکت دانش آموزان ایفا می کند. این مقاله با رویکرد توصیفی–تحلیلی به بررسی چگونگی تاثیر خودآگاهی هیجانی معلم بر ایجاد جو یادگیری مثبت، تقویت انگیزه درونی و بیرونی دانش آموزان، و افزایش مشارکت فعال آنان در فرآیند یادگیری می پردازد. شواهد پژوهشی و نمونه های موردی نشان می دهند که معلمانی که هیجان های خود را بهتر می شناسند، در مدیریت کلاس اثربخش تر عمل کرده، ارتباط صمیمانه تری با دانش آموزان برقرار می کنند، و فرصت های بیشتری برای یادگیری مشارکتی فراهم می آورند.

کلیدواژه ها:

هوش هیجانی ، خودآگاهی هیجانی ، انگیزش تحصیلی ، مشارکت دانش آموزان ، مدیریت کلاس ، تعامل آموزشی