مولفههای پسامدرنیسم در بازخوانی نمایشی وزپلنگانی که با من دویدهاند اثر بیژن نجدی

مجموعه داستانی یوزپلنگانی که با من دویدهاند اثر بیژن نجدی به دلیل ویژگیهای فرمی و محتوایی ارتباط زیادی با جریان پسامدرنیسم و مولفه های اساسی آن پیدا می کند. این اثر داستانی نجدی به دلیل دارا بودن جنبه های نمایشی، ارتباط خود را با بحث پسامدرنیسم و دیدگاه های آن در ادبیات نمایشی ایران برقرار کرده است. یوزپلنگانی که با من دویدهاند به دلیل عناصر ویژه ای چون روایت و روایتگری، زمان و مکان داستانی متفاوت، جنبه های نمایشی نو و بدیع، بدعت آفرینی در حوزه ماجرا و طرح داستانی و به وجود آوردن الگوهای غیرمتعارف در تکنیک داستان پردازی، وابستگی خود را با جریان پسامدرنیسم و مولفه های آن هرچه بیشتر نشان می دهد. با توجه به شناخت و به کارگیری این مولفه ها در پرداخت داستان و موضوع اقتباس نمایشی، به تعبیری در بحث دراماتورژی ادبی و هنری، عناصر غیرمتعارفی همچون هنجارگریزی در روایت و روایتگری و عدول از شیوه های داستانی رایج و استاندار حتی به شیوه ی کلاسیک را القا می نماید. این ویژگی ها در رسیدن به زبانی جدید، صدایی نو در داستان نویسی معاصر ایران و رسیدن به گونه ای نوپدید به خصوص در بحث شاعرانگی فن داستان سرایی جایگاه خاصی برای داستان نویسی نجدی در ادبیات پسامدرن ایران ساخته است. به همین جهت رهیافت های داستانی و انواع ژانر آن در حوزه ی ادبیات داستانی پسامدرن می تواند به عنوان یک الگوی نمایشی برای نمایش نامه نویسان معاصر ایرانی نیز در نظر گرفته شود و چشم اندازهای متفاوت و ساختارشکنی در درام پردازی امروز ایران خلق کند. نجدی یکی از مهمترین داستان نویسان این برهه ی زمانی خاص محسوب می شود که اثرش در خوانشی پسامدرنیستی از جنبه ها و جلوه های نمایشی زیادی برخوردار است و رهیافت های داستانی آن به عنوان یک الگو معرفی شده تا بتواند در حوزه ی ژانر نمایشی و اقتباس ادبی راهگشا باشد و در این پژوهش بر اساس ترسیم مولفه های اساسی پسامدرنیسم در قالب جداولی مشخص و معین به آن ها پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

پسامدرنیسم ، ادبیات داستانی ، اقتباس ادبی ، بیژن نجدی ، یوزپلنگانی که با من دویدهاند