پژوهشی درباره مذهب ابوالقاسم فردوسی و عالقه او به زرتشت

شناسایی مذهب و باورهای دینی ابوالقاسم فردوسی، شاعر برجسته ایرانی قرن چهارم هجری، یکی از موضوعات مهم و چالش برانگیز در حوزه فردوسی پژوهی است. از آنجاکه فردوسی در شاهنامه به صراحت از مذهب خود سخن نگفته، دیدگاه های گوناگونی درباره او شکل گرفته است؛ از زرتشتی و گبر دانستن او گرفته تا شیعه دوازده امامی. این پژوهش با تکیه بر شواهد تاریخی، ادبی و تحلیلی، در پی آن است تا تصویری روشن از گرایش مذهبی فردوسی ارائه دهد. با تحلیل ابیات شاهنامه و بررسی اظهارنظر اندیشمندان برجسته همچون مقام معظم رهبری، عالمه جوادی آملی، احمد مهدوی دامغانی، سید محمد محیط طباطبایی و دیگران، مشخص میشود که فردوسی در سروده های خود به صورت آشکار به توحید، پیامبر اسلام صلی اللهعلیه وآله، امام علی علیه السالم و اهل بیت علیهم السالم اظهار ارادت کرده است. همچنین، گزارش هایی که فردوسی را زرتشتی میدانند، بیشتر مبتنی بر ظن، نقل قول های ثانویه یا سوءبرداشت از مضامین ملی و حماسی شاهنامه اند. در نتیجه، میتوان فردوسی را شاعری مسلمان و شیعه دانست که با استفاده از روایت های ملی، فرهنگ ایرانی را در قالب حکمت اسلامی احیا کرده و به زبان شعر جاودانه ساخته است..

کلیدواژه ها:

ابوالقاسم فردوسی ، زرتشت ، فردوسی ، مذهب