تاثیر هوش مصنوعی بر روابط بین معلم ودانش آموزوپیامد های اخلاقی و تربیتی آن در نظام آموزشی

هوش مصنوعی به عنوان یکی از فناوری های نوین و تحول آفرین، در نظام آموزشی نقش پررنگی پیدا کرده و توانسته است فرآیند یاددهی-یادگیری را متحول کند. ورود هوش مصنوعی به کلاس های درس، ابزارهای متعددی مانند سیستم های آموزش هوشمند، تحلیل داده های آموزشی و پشتیبانی از یادگیری شخصی سازی شده را در اختیار معلمان و دانش آموزان قرار داده است. این فناوری باعث شده معلم بتواند به شکل دقیق تر و کارآمدتری نیازهای فردی هر دانش آموز را شناسایی و پاسخ دهد، روند پیشرفت آن ها را رصد کند و بازخوردهای آنی و مناسبی ارائه دهد. در نتیجه، تعامل بین معلم و دانش آموز از حالت کلی و یکسان به سمت تعاملی دقیق، هدفمند و مبتنی بر داده های علمی سوق پیدا کرده است.با این وجود، افزایش نقش هوش مصنوعی در فرآیندهای آموزشی، رابطه انسانی و عاطفی میان معلم و دانش آموز را با چالش هایی مواجه کرده است. کاهش ارتباطات چهره به چهره و تکیه بر ابزارهای دیجیتال می تواند باعث کاهش درک متقابل، احساس تعلق و حمایت عاطفی شود که این عوامل برای رشد اخلاقی و تربیتی دانش آموزان ضروری اند. علاوه بر این، استفاده گسترده از هوش مصنوعی نگرانی هایی در زمینه حفظ حریم خصوصی دانش آموزان، امنیت داده ها و امکان تبعیض های پنهان در الگوریتم های آموزشی ایجاد کرده است که می تواند بر عدالت آموزشی تاثیر منفی بگذارد.پیامدهای اخلاقی و تربیتی هوش مصنوعی در نظام آموزشی بسیار گسترده است. از یک سو، هوش مصنوعی می تواند به معلمان کمک کند تا آموزش عادلانه تر و هدفمندتری ارائه دهند و استعدادهای نهفته دانش آموزان را بهتر کشف کنند. اما از سوی دیگر، اگر استفاده از این فناوری بدون در نظر گرفتن اصول اخلاقی، نظارت دقیق و آموزش معلمان به مهارت های جدید همراه باشد، ممکن است به کاهش مهارت های ارتباطی و اجتماعی دانش آموزان، تضعیف حس مسئولیت پذیری و کاهش نقش مربیگری معلم منجر شود. در نهایت، نظام آموزشی باید به گونه ای هوش مصنوعی را به کار گیرد که ضمن بهره مندی از مزایای آن، زمینه های رشد همه جانبه، اخلاقی و تربیتی دانش آموزان را نیز فراهم کند.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، اخلاق آموزشی ، تعامل معلم–دانش آموز ، چالش های تربیتی ، چارچوب اخلاق