تلفیق ادبیات تعلیمی و نهج البلاغه در تربیت

تربیت، فرآیندی چندبعدی است که رشد و تعالی فرد را در ابعاد علمی، اخلاقی و اجتماعی تضمین می کند. ادبیات تعلیمی مدرن با ارائه نظریه ها و روش های نوین تربیتی، نقش مهمی در بهبود فرآیند آموزش و پرورش دارد. در مقابل، نهج البلاغه به عنوان منبعی غنی از آموزه های اخلاقی، معنوی و تربیتی، می تواند به عنوان مکملی عمیق در این مسیر ایفای نقش کند. این مقاله با روش توصیفی-تحلیلی به بررسی امکان و اهمیت تلفیق ادبیات تعلیمی و آموزه های نهج البلاغه در تربیت می پردازد. نتایج نشان می دهد که این تلفیق موجب تقویت ابعاد مختلف شخصیت فردی و اجتماعی شده و کیفیت تربیت را بهبود می بخشد. پیشنهاد می شود این رویکرد در برنامه های آموزشی و تربیتی بیشتر مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

تربیت ، ادبیات تعلیمی ، نهج البلاغه ، تلفیق ، آموزش و پرورش ، اخلاق ، معنویت