نقش شبکه های ارتباطی مش (Mesh Networks) در حفظ پایداری ارتباطات اضطراری در بحران های گسترده: چالش ها و راهکارها

در شرایط بحرانی، برقراری ارتباط سریع، مطمئن و پایدار میان واحدهای عملیاتی، مراکز فرماندهی و سازمان های مسئول، نقش حیاتی در کاهش خسارات انسانی و مادی ایفا می کند. با این حال، تجارب گذشته در مواجهه با بحران های طبیعی و انسان ساخت مانند زلزله، سیل، طوفان، یا انفجارهای شهری نشان داده اند که زیرساخت های متداول ارتباطی، از جمله شبکه های تلفن همراه، سیستم های مخابراتی و اینترنت، به شدت آسیب پذیر بوده و در بسیاری از موارد دچار اختلال و قطع کامل می شوند. این وضعیت منجر به ناهماهنگی در عملیات، کاهش سرعت پاسخ اضطراری، و ایجاد اختلال در تصمیم گیری می شود. در این میان، شبکه های ارتباطی مش (Mesh Networks) به عنوان یک فناوری غیرمتمرکز و انعطاف پذیر، امکان ایجاد و حفظ ارتباطات اضطراری بدون وابستگی به زیرساخت های مرکزی را فراهم می آورند. این شبکه ها با بهره گیری از مجموعه ای از گره های ارتباطی که به صورت خودکار با یکدیگر در تعامل اند، قادرند مسیرهای ارتباطی جایگزین ایجاد کرده و پایداری سیستم را در صورت خرابی یک یا چند گره تضمین کنند. این مقاله با هدف تحلیل ظرفیت ها و چالش های موجود در بهره گیری از شبکه های مش در مدیریت بحران، به معرفی ساختار عملکردی این فناوری، بررسی مزایا و محدودیت های فنی آن، و امکان سنجی پیاده سازی آن در چارچوب نظام مدیریت بحران ایران می پردازد. همچنین با اشاره به تجارب بین المللی و بررسی قابلیت های بومی سازی، راهکارهایی عملی جهت استفاده از شبکه های ارتباطی مش در بهبود پایداری ارتباطات اضطراری ارائه می شود.

کلیدواژه ها:

بحران ، ارتباطات اضطراری ، شبکه مش ، مدیریت بحران ، تابآوری ارتباطی