ارزیابی تعامل بین سازمان آتشنشانی و سایر نهادهای امدادی شیراز (هلال احمر، اورژانس) در شرایط اضطراری

در شرایط بحرانی و اضطراری، تعامل و هماهنگی اثربخش میان نهادهای امدادی از جمله سازمان آتشنشانی، جمعیت هلال احمر و اورژانس، نقش حیاتی در کاهش زمان پاسخ، جلوگیری از موازی کاری، استفاده بهینه از منابع و کاهش تلفات ایفا می کند. با توجه به ماهیت چندبعدی بحران ها در کلانشهرهایی مانند شیراز، این تعامل باید فراتر از ارتباطات موردی و اضطراری بوده و بر پایه ساختارهای مدیریتی، رویه های اجرایی و سامانه های اطلاعاتی مشترک استوار باشد. هدف این پژوهش، بررسی سطح تعامل میان سه نهاد کلیدی امدادرسان در شهر شیراز و شناسایی موانع و ظرفیت های موجود در این زمینه است. این مطالعه به روش میدانی و با استفاده از ابزار پرسش نامه و مصاحبه نیمه ساختاریافته انجام شده است. جامعه آماری شامل کارشناسان عملیاتی، روسای ایستگاهها و مسئولان مدیریت بحران در هر سه نهاد بود. نتایج نشان می دهد که اگرچه اراده و انگیزه همکاری میان نیروها به صورت فردی و موردی وجود دارد، اما در زمینه تدوین پروتکل های رسمی، سامانه های ارتباطی یکپارچه، مانورهای مشترک و ساختارهای فرماندهی هماهنگ، ضعف ها و خلل های جدی مشاهده می شود. عدم وجود سازوکارهای نهادی برای ثبت و تحلیل تجربه های عملیاتی مشترک نیز از موانع یادگیری نهادی محسوب می شود. در پایان، پیشنهادهایی برای ارتقاء ساختار تعامل میان سازمانی در سطح عملیاتی و مدیریتی ارائه گردیده است.

کلیدواژه ها:

آمادگی عملیاتی ، آتش نشانی ، سازمان آتش نشانی ، بحران های ترکیبی