ارزیابی ظرفیتهای نهادی شهرداری شیراز در مواجهه با بحران های چندبعدی (بهداشتی، زیستمحیطی، اجتماعی)

در دهههای اخیر، پیچیدگی و تنوع بحران ها، بهویژه در کلان شهرهایی چون شیراز، افزایش یافته و ضرورت بازنگری در ساختارها و ظرفیتهای نهادی مدیریت شهری را بیش ازپیش برجسته کرده است. بحران هایی نظیر همه گیریهای بهداشتی، آلودگی های زیست محیطی و ناآرامیهای اجتماعی، دیگر به صورت مجزا رخ نمی دهند، بلکه در قالب بحرانهای چندبعدی، هم زمان و متقاطع، عملکرد نهادهای شهری را به چالش میکشند. هدف این پژوهش، ارزیابی ظرفیت های نهادی شهرداری شیراز در مواجهه با اینگونه بحران ها است تا میزان آمادگی، انعطافپذیری و تاب آوری این نهاد در ابعاد مدیریتی، ساختاری و عملکردی مشخص شود. روش تحقیق به صورت ترکیبی و با رویکرد توصیفیتحلیلی انجام شده است. گردآوری داده ها از طریق مصاحبههای نیمه ساختاریافته با مدیران و کارشناسان شهرداری، تحلیل اسناد و بررسی تجارب بحران های اخیر در شیراز صورت گرفته است. نتایج نشان میدهد که شهرداری شیراز از ظرفیتهای مناسبی در زمینه منابع انسانی متخصص، زیرساخت های مدیریتی، و تعامل بینبخشی برخوردار است؛ بااینحال، نبود نظام یکپارچه برای پیش بینی و هماهنگی در مدیریت بحرانهای چندبعدی، ضعف در بهره گیری از فناوریهای نوین، و عدم انسجام سیاستگذاری های کالن با نیازهای محلی از چالش های اصلی شناساییشده محسوب می شود. در پایان، پژوهش پیشنهاد میدهد که بازطراحی ساختار نهادی شهرداری با تاکید بر یکپارچگی بین بخشی، تقویت نظامهای داده محور، آموزش مستمر نیروهای انسانی و تدوین برنامه های عملیاتی مبتنی بر سناریوهای مختلف بحران، می تواند گامی موثر در افزایش تابآوری و کارآمدی شهرداری شیراز در برابر بحران های چندبعدی آینده باشد.

کلیدواژه ها:

ظرفیت نهادی ، بحران چندبعدی ، شهرداری شیراز ، مدیریت بحران ، تاب آوری