تاثیر دستورالعملهای مختلف کانون توجه درونی؛ بیرونی دور و نزدیک و کل نگر بر عملکرد پرش طول

توجه به عنوان یک فرآیند، شناختی نقشی اساسی در یادگیری و اجرای مهارتهای حرکتی دارد. پژوهشهای گذشته نشان داده اند که تمرکز بر عوامل بیرونی به ویژه بر نتایج حرکت می تواند عملکرد بهتری در مقایسه با توجه درونی ایجاد کند. همچنین، توجه کل نگر که بر کلیت و روانی حرکت تاکید دارد، در برخی مطالعات اثربخش تر از سایر کانونهای توجه شناخته شده است. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر انواع دستورالعملهای توجهی توجه درونی، توجه بیرونی نزدیک، توجه بیرونی دور و توجه کل نگر بر عملکرد پرش طول در کودکان بود. روش کار این پژوهش از نوع نیمه تجربی و کاربردی است. ۲۰۰ دانش آموز دختر و پسر ۷ تا ۱۱ ساله از مدارس ابتدایی شهر اهواز به صورت تصادفی در پنج گروه شامل چهار گروه آزمایشی (توجه درونی، توجه بیرونی نزدیک، توجه بیرونی دور و توجه کل نگر) و یک گروه کنترل قرار گرفتند. طی ۲۰ جلسه آموزشی هر گروه تحت دستورالعملهای توجهی مختلف پنج کوشش پرش طول را انجام داد. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معنی داری ۰٫۰۵ تحلیل شدند. نتایج یافته ها نشان دادند که دستورالعملهای توجه بیرونی (نزدیک و دور) و توجه کل نگر تاثیر مثبتی بر عملکرد پرش طول کودکان داشتند، در حالی که توجه درونی باعث کاهش عملکرد شد. همچنین توجه کل نگر که بر هماهنگی و روانی حرکت تاکید دارد بیشترین تاثیر مثبت را بر اجرای مهارت داشت. تفاوت معناداری بین تاثیر توجه بیرونی نزدیک و دور و گروه کنترل مشاهده نشد که ممکن است ناشی از پیچیدگی مهارت و شرایط محیطی باشد. توجه درونی به دلیل افزایش پردازش شناختی و اضطراب ناشی از تمرکز بر جزئیات حرکت تاثیر منفی بر عملکرد کودکان گذاشت. نتیجه گیری: انتخاب کانون توجه مناسب نقش مهمی در بهبود عملکرد حرکتی کودکان دارد. یافته های این پژوهش نشان داد که توجه کل نگر به عنوان موثرترین استراتژی می تواند به بهبود اجرای مهارت پرش طول کمک کند، در حالی که توجه درونی مانع عملکرد مطلوب می شود.

کلیدواژه ها:

توجه ، توجه درونی ، توجه بیرونی ، توجه کل نگر ، عملکرد حرکتی ، یادگیری مهارت ، کودکان ، آموزش مهارت های حرکتی