اثربخشی فعالیت بدنی بر نشاط ذهنی، خوش بینی و خودکار آمدی تحصیلی در دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم شهرستان اهواز

مقدمه: فعالیت بدنی یکی از عوامل مهم در ارتقای سلامت جسمی و روانی دانش آموزان محسوب می شود. هدف این پژوهش بررسی اثربخشی فعالیت بدنی بر میزان نشاط ذهنی، خودکارآمدی تحصیلی و خوش بینی در دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم شهرستان اهواز است. روش پژوهش: این مطالعه به شیوه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون و گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری شامل دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم شهرستان اهواز در سال تحصیلی ۱۳۹۴-۱۳۹۳ بود. از میان این جامعه، ۶۰ دانش آموز به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند و به دو گروه آزمایش (۳۰ نفر) و کنترل (۳۰ نفر) تخصیص داده شدند. گروه آزمایش به مدت هشت هفته (جلساتی ۳ بار، هر بار ۴۵ دقیقه) در فعالیت های ورزشی منظم شرکت کرد، درحالی که گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. ابزارهای پژوهش شامل پرسش نامه های استاندارد نشاط ذهنی، خوش بینی و خودکارآمدی تحصیلی بود. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج نشان داد که میانگین نمرات نشاط ذهنی، خوش بینی و خودکارآمدی تحصیلی در گروه آزمایش پس از شرکت در فعالیت بدنی به طور معناداری افزایش یافته است، درحالی که گروه کنترل تغییر چندانی مشاهده نشد. مقدار F برای نشاط ذهنی (۳۲/۵۷، p<۰/۰۰۱)، خوش بینی (۱۸/۹۲، p<۰/۰۰۲) و خودکارآمدی تحصیلی (۳۶/۷۸، p<۰/۰۰۰) همگی بیانگر تاثیر قوی فعالیت بدنی منظم بر این متغیرها بودند. این نتایج حاکی از آن است که شرکت در فعالیت های ورزشی منظم سبب افزایش سطح انرژی، بهبود نگرش مثبت به آینده، و افزایش عملکرد تحصیلی دانش آموزان شده است. نتیجه گیری: پژوهش حاضر نشان داد که فعالیت بدنی می تواند نقش مثبتی در سلامت روانی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان ایفا نماید. بنابراین پیشنهاد می شود برنامه های ورزشی منظم در مدارس به عنوان یک راهبرد مهم جهت ارتقای نشاط ذهنی، خوش بینی و خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان اجرا شود.

کلیدواژه ها:

فعالیت بدنی ، نشاط ذهنی ، خوش بینی ، خودکارآمدی تحصیلی