اثر استقلال شغلی بر خودکارآمدی و بهزیستی کارکنان ادارات ورزش و جوانان

هدف اصلی این مطالعه بررسی اثر استقلال شغلی بر خودکارآمدی و بهزیستی کارکنان ادارات ورزش و جوانان بود. از روش پیمایشی برای اجرای این مطالعه استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان گلستان بود که تعداد آنها ۲۲۸ میباشد. نمونه آماری بر اساس فرمول کوکران تعداد ۱۳۲ کارمند برآورد گردید که انتخاب آنها به شکل تصادفی طبقه ای صورت گرفت و در نهایت ۱۲۴ پرسش نامه تکمیل شده گردآوری شد. ابزار اندازه گیری جهت ارزیابی متغیرهای پژوهش شامل سه پرسشنامه استاندارد استقلال شغلی کلاسن و همکاران (۲۰۲۱)، خودکارآمدی شغلی (لورنته، ۲۰۱۱) و بهزیستی کارکنان پرادهان و هتی (۲۰۲۲) بود. داده های گردآوری شده به دو روش توصیفی و استنباطی تحلیل شدند. نتایج پژوهش نشان داد اثر استقلال شغلی بر خودکارآمدی کارکنان ادارات ورزش و جوانان مثبت و معنی دار است. بخش دیگری از یافته های پژوهش مشخص نمود استقلال شغلی بر بهزیستی کارکنان ادارات ورزش و جوانان اثر مثبت و معنی داری دارد. در نهایت، نتایج اثر مثبت و معنی دار خودکارآمدی بر بهزیستی کارکنان ادارات ورزش و جوانان را تایید نموده و ارزیابی منظم مدیران از توانمندی کارکنان خود و دادن استقلال شغلی متناسب با قابلیتهای آنها پیشنهاد میشود.

کلیدواژه ها:

استقلال ، شغلی ، خودکارآمدی ، بهزیستی ، ورزش و جوانان