بهینه سازی سیستم های کنترلی نیمه فعال در سازه فولادی جداسازی شده با در نظرگیری محدودیت فضای حرکتی تحت زلزله های حوزه نزدیک

مقدار بیشینه جابجایی تراز جداسازی در سازه های جداسازی شده یکی از معیار های مهم برای دستیابی به یک طرح اقتصادی و فنی برای طراحی سیستم های جداسازی ساختمان ها می باشد. فضای خالی در نظر گرفته شده در اطراف سازه های جداسازی شده موجود ممکن است به دلایل مختلف از جمله تغییرات ضوابط لرزه ای، تغییر مشخصات لرزه ای منطقه و همچنین عدم قطعیت های موجود، برای حرکت آزادانه سازه جداسازی شده در هنگام زلزله کافی نباشد. از این رو لازم است در صورت نیاز با بکارگیری روشی کارآمد جابجایی های تراز جداسازی جهت جلوگیری از احتمال برخورد سازه کاهش یابد. هدف از این مقاله بکارگیری سیستم های کنترلی هوشمند در تراز جداسازی با الگوریتم کنترلی بهینه سازی شده برای کاهش جابجایی های تراز جداسازی با در نظرگیری فواصل مختلف برای فضای اطراف سازه جداسازی می باشد. در این پژوهش از میراگر نیمه‎فعال از نوع میراگرهای Magnetorheological با استفاده از الگوریتم فازی بهینه شده برای کنترل ولتاژ ورودی در یک سازه جداسازی شده با جداسازهای با میرایی زیاد استفاده شده است. نتایج نشان داده است الگوریتم کنترلی توانسته علاوه بر جلوگیری از برخورد سازه با موانع اطراف خود در زلزله های مختلف، پاسخ های لرزه‎ای در روسازه را بهبود بخشد. همچنین پراکندگی و میانگین پاسخ های لرزه‎ای روسازه در تابع چگالی احتمال توزیع لگاریتم نرمال در مقایسه با سازه بدون سیستم کنترلی هوشمند کاهش یافته است.

کلیدواژه ها:

Isolated building ، Semi-active control system ، Fuzzy logic control ، Near-field earthquakes ، سازه های جداسازی ، سیستم کنترل نیمه فعال ، الگوریتم فازی ، زلزله حوزه نزدیک