تاثیر به کارگیری الگوهای تدریس تعاملی بر میزان درگیری شناختی و افزایش مشارکت دانش آموزان

در نظام های آموزشی مدرن، روش های تدریس تعاملی به عنوان یکی از موثرترین رویکردها برای ارتقای کیفیت یادگیری مطرح شده اند. این روش ها با افزایش تعامل میان معلمان و دانش آموزان و همچنین میان خود دانش آموزان، زمینه ساز یادگیری عمیق تر و مشارکت فعال تر در فرآیند آموزشی می شوند. یکی از چالش های اساسی در روش های سنتی تدریس، پایین بودن سطح درگیری شناختی و مشارکت یادگیرندگان است که می تواند تاثیر منفی بر انگیزه و عملکرد تحصیلی دانش آموزان داشته باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر به کارگیری الگوهای تدریس تعاملی بر میزان درگیری شناختی و افزایش مشارکت دانش آموزان انجام شده است. یافته ها نشان می دهند که تدریس تعاملی از طریق روش هایی همچون یادگیری مبتنی بر همیاری، یادگیری مبتنی بر پرسشگری و یادگیری مبتنی بر پروژه، موجب تقویت تفکر انتقادی، پردازش موثرتر اطلاعات و افزایش انگیزه یادگیری می شود. همچنین، این روش ها باعث بهبود تعاملات اجتماعی دانش آموزان شده و یادگیری را به فرآیندی پویا و فعال تبدیل می کنند. با این حال، اجرای موفق این رویکردها مستلزم توانمندسازی معلمان، فراهم سازی زیرساخت های آموزشی مناسب و تدوین سیاست های حمایتی است. بر این اساس، پیشنهاد می شود که پژوهش های آینده به بررسی تجربی میزان اثربخشی این روش ها در مقاطع مختلف تحصیلی و تحلیل ارتباط آن با عملکرد تحصیلی دانش آموزان بپردازند.

کلیدواژه ها:

تدریس تعاملی ، درگیری شناختی ، مشارکت فعال ، یادگیری عمیق ، آموزش نوین