بررسی تاثیر مدل های تدریس تعاملی بر مشارکت فعال دانش آموزان در فرایند یادگیری

در نظام های آموزشی نوین، افزایش مشارکت فعال دانش آموزان به عنوان یکی از مهم ترین اهداف یادگیری مورد توجه قرار گرفته است. روش های تدریس سنتی که عمدتا بر انتقال یک طرفه اطلاعات از معلم به دانش آموز تمرکز دارند، اغلب منجر به کاهش انگیزه و یادگیری سطحی می شوند. در مقابل، مدل های تدریس تعاملی با ایجاد فرصت های بیشتر برای تعامل، بحث و همکاری، به بهبود کیفیت یادگیری و توسعه مهارت های اجتماعی دانش آموزان کمک می کنند. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر مدل های تدریس تعاملی بر مشارکت فعال دانش آموزان در فرایند یادگیری انجام شده است.در این مطالعه، مفاهیم تدریس تعاملی و مشارکت فعال دانش آموزان مورد بررسی قرار گرفته و نظریه های مرتبط مانند یادگیری سازنده گرایی، یادگیری اجتماعی و یادگیری مشارکتی تحلیل شده اند. همچنین، مدل های تدریس تعاملی شامل تدریس گفت وگومحور، یادگیری مشارکتی، یادگیری مبتنی بر پروژه، یادگیری مبتنی بر مسئله و تدریس مبتنی بر فناوری به تفصیل شرح داده شده است. نتایج این پژوهش نشان می دهد که تدریس تعاملی تاثیر مثبتی بر افزایش انگیزه یادگیری، تقویت مهارت های ارتباطی، ارتقای تفکر انتقادی و بهبود تعامل بین معلم و دانش آموز دارد.با این حال، اجرای این مدل ها با چالش هایی همچون کمبود منابع، مقاومت معلمان در برابر تغییر و دشواری ارزیابی میزان مشارکت دانش آموزان مواجه است. برای غلبه بر این چالش ها، پیشنهادهایی مانند آموزش معلمان، طراحی محیط های یادگیری انعطاف پذیر و استفاده از فناوری های نوین ارائه شده است. در نهایت، این پژوهش بر اهمیت توسعه رویکردهای تعاملی در آموزش و لزوم انجام تحقیقات بیشتر در این زمینه تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

تدریس تعاملی ، مشارکت فعال دانش آموزان ، یادگیری مشارکتی ، تفکر انتقادی ، یادگیری مبتنی بر پروژه