رابطه ظرفیت جذب با عملکرد نوآورانه شرکت: با نقش میانجی نوآوری باز (مورد کاوی: کارکنان شرکت های دانش بنیان واقع در پارک علم و فناوری دانشگاه تهران)

ظرفیت جذب دانش به عنوان مکانیسمی برای شناسایی، جذب و بکارگیری دانش جدید و عاملی مهم که منجر به دستیابی عملکرد نوآورانه می شود. لذا هدف این پژوهش، بررسی رابطه ظرفیت جذب با عملکرد نوآورانه شرکت با نقش میانجی نوآوری باز است. که از لحاظ هدف، کاربردی و از نظر روش جمع آوری داده ها از نوع توصیفی- پیمایشی است جامعه آماری دربرگیرنده ۲۵۰ نفر از کارکنان شرکت های دانش بنیان واقع در پارک علم و فناوری دانشگاه تهران است که با استفاده از جدول مورگان و روش نمونه گیری تصادفی ساده ۱۴۸ نفر حجم نمونه در نظر گرفته شده است. داده های لازم از طریق پرسشنامه استاندارد جمع آوری شده است. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از روش مدل سازی معادلات ساختاری به روش حداقل مربعات جزئی استفاده شد که به این منظور نرم افزاری آماری Smart pls بکار گرفته شده است. نتایج پژوهش بیانگر تایید فرضیه اصلی ظرفیت جذب دانش با عملکرد نوآورانه شرکت رابطه معناداری دارد. فرضیات فرعی پژوهش ظرفیت جذب بالقوه و بالفعل با عملکرد نوآورانه شرکت رابطه معناداری دارد ، ظرفیت جذب با نوآوری باز رابطه معناداری دارد ، نوآوری باز با عملکرد نوآورانه شرکت رابطه معناداری دارد و همچنین ظرفیت جذب از طریق متغیر میانجی نوآوری باز با عملکرد نوآورانه شرکت رابطه معناداری دارد.

کلیدواژه ها:

ظرفیت جذب ، نوآوری ، عملکرد نوآورانه ، نوآوری باز